- Dzisiaj o godz.16.00 nabożeństwo z ustanowieniem nowych ministrantów.
O godz.17.00 Msza św. Pamiętajmy w naszych modlitwach o Dominiku, który dzisiaj przyjmuje posługę akolity. - Roraty odprawiamy codziennie o godz.17.00, a w soboty o godz.6.30.
- W poniedziałek przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Nie będzie rorat.
- We wtorek o godz.13.00 Msza św. w intencji Caritas Gliwice. Zapraszamy!
- W piątek od godz.8.00 przedświąteczne odwiedziny chorych. O godz.19.00 Roraty dla dorosłych.
- W sobotę o godz.18.00 zapraszamy do orszaku św. Łucji z którą przejdziemy ze Szprynku do naszej biblioteki. Szczegóły na plakacie. Zapraszam do udziału szczególnie dziewczynki. Potrzebna jest biała, długa szata, wianuszek i świeca. Fajnie, gdyby dziecko było przepasane czerwoną szarfą. Zbieramy się koło św. Jana skąd wyruszymy w drogę. Można dziecko zapisać w zakrystii na liście. Zachęcamy do udziału!
- W zakrystii można nabyć prasę, opłatki, kalendarze i kartki świąteczne.
- W przyszłą niedzielę kolekta przeznaczona na potrzeby naszej parafii.
Wszystkie wpisy, których autorem jest Grzegorz Brzoza
INTENCJE MSZALNE 2025-12-08 – 2025-12-14
PONIEDZIAŁEK 08.12.2025r. Niepokalane Poczęcie NMP
17.00 w intencji III Zakonu,
za ++ rodziców Zofię i Jerzego Kotlorz,
za + Helmuta Cieślok na pamiątkę urodzin,
za + Helenę Bartoszek w II rocznicę śmierci,
za żywych i ++ członków Róży św. Barbary,
za + syna Wojciecha Czechman na pamiątkę VII rocznicy śmierci,
WTOREK 09.12.2025r.
6.30 …
17.00 za ++ rodziców Hildegardę i Alfonsa Franik,
ŚRODA 10.12.2025r.
6.30 …
17.00 za + Helmuta Wenzel,
CZWARTEK 11.12.2025r.
6.30 …
17.00 za + Reginę Grabińską na pamiątkę urodzin,
PIĄTEK 12.12.2025r.
17.00 za + Mariana Prykan na pamiątkę urodzin,
19.00 Roraty dla dorosłych,
SOBOTA 13.12.2025r. św. Łucji
6.30 za + Alfreda Tenscher na pamiątkę kolejnej rocznicy śmierci,
17.00 za ++ rodziców Huberta i Gertrudę Piechaczek,
NIEDZIELA 14.12.2025r. III Niedziela Adwentu
7.30 za + męża Jarosława na pamiątkę IV rocznicy śmierci oby Bóg otworzył
mu bramy nieba,
9.30 za + syna Ireneusza Hatala w 30 dzień po śmierci, oraz za + męża Józefa,
11.00 z okazji 70-tych urodzin Łucji Kolasa,
17.00 za + męża Gerarda Cieślok w rocznicę śmierci.
INTENCJE MSZALNE 2025-12-01 – 2025-12-07
PONIEDZIAŁEK 01.12.2025r.
17.00 za + Ludwikę Kołodziej w I rocznicę śmierci,
za ++ z rodziny Bieleckich i Piechociak,
WTOREK 02.12.2025r.
6.30 …
17.00 za ++ Franciszka i Hildegardę Bieniek, siostrę Renatę
i ++ z pokrewieństwa,
ŚRODA 03.12.2025r. św. Franciszka Ksawerego
6.30 …
17.00 za ++ rodziców Gertrudę i Gintra Dreja,
CZWARTEK 04.12.2025r. św.Barbary
10.00 w intencji Górników,
17.00 za + ojca Waltra Złotoś w kolejną rocznicę śmierci,
PIĄTEK 05.12.2025r.
6.30 za + Jana Czech, ++ krewnych,
17.00 za ++ Waltra i Jadwigę Mosler, Maxa i Klarę Nowak, wszystkich
++ krewnych i znajomych,
19.00 Roraty dla dorosłych,
SOBOTA 06.12.2025r.
6.30 za + Jacka Nowak o Dar Nieba od kolegów i koleżanek z pracy,
17.00 za + Karola Sosna na pamiątkę kolejnej rocznicy śmierci,
NIEDZIELA 07.12.2025r. II Niedziela Adwentu
7.30 za ++ Ritę i Erwina Wietschorke,
9.30 za ++ rodziców Różę i Ewalda Franik, Elżbietę i Franciszka Foit,
11.00 za ++ rodziców Ernę i Emila Gorgoń na pamiatkę kolejnej rocznicy śmierci,
++ dziadków z obu stron,
12.15 Msza Roczna i Chrzcielna
Roczek – Kacper Nowak,
Chrzest – Marcelina Niestrój, Artur Pieczka,
17.00 za + Jana Cieślok na pamiątkę XI rocznicy śmierci.
Ogłoszenia parafialne 2025-11-30 – 2025-12-07
- Dzisiaj o godz.17.00 Msza św.
- Roraty odprawiamy codziennie o godz.17.00, a w soboty o godz.6.30.
- W poniedziałek spotkanie o godz.18.30 dla klasy I w kościele i II na plebanii.
- W środę o godz.18.15 nabożeństwo do św. Józefa i adoracja do godz.20.00.
- W czwartek o godz.10.00 Msza św. w intencji Górników i ich rodzin.
O godz.17.00 Roraty dla dzieci, a potem spotkanie dla dzieci komunijnych. - W piątek o godz.19.00 roraty dla dorosłych.
- W przyszłą niedzielę nasz kleryk Dominik Wilczek przyjmie w Opolu z rąk Księdza Biskupa posługę akolity. Pamiętajmy o nim w naszych modlitwach.
- W zakrystii można nabyć kalendarze, opłatki i prasę katolicką.
“Zabezpieczenie wyremontowanej Kaplicy św. Marii Magdaleny z XVIII w. przed dewastacją w samym środku lasu bez dostępu do sieci energetycznej”
WSPÓLNOTA PRZEBITEGO BOKU I ŁEZ JEZUSOWYCH
Rolling stones
I KIEDY wydawało się, że Wielki Piątek to finał Jezusowego dzieła……
KIEDY chwilę wcześniej Jego matka trzymała święte Ciało w swoich rękach…nie potrafiła się pożegnać z Synem i oddać Go zimnej skale….
KIEDY jak pisała Magdalena Riedi włoski pielęgniarz Massimiliano pielęgnował św. Jana Pawła II , a potem opowiadał” Miał silną wiarę. Był do końca przeniknięty Bogiem. Kiedy obejmowałem Go ramionami, aby podtrzymać czułem w nim prawdziwą moc Ducha. Ja czegoś takiego nigdy nie doznałem w życiu”…
I TAK JEST KIEDY CZUJESZ PRAWDZIWĄ ŚWIĘTOŚĆ I ZACZYNA MÓWIĆ BÓG….
STAŁO SIĘ!!!! JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁ!!!!
Ogromny, zimny kamień został mocą zmartwychwstania odsunięty od grobu, choć przecież miał swoim ciężarem rozwiązać wszystko , a stał się bramą. Ta prawda powoli docierała do Marii i uczniów śpieszących z tęsknoty do grobu swego Pana. Jak my po stracie najbliższej osoby…
Wszystko po prostu wypadało z rąk. I chusty i wonności. Flakon z cennym zapachem rozbił się na 1000 kawałków a aromat zmartwychwstania przeniknął rześkie, nocne powietrze. Takiego zapachu jeszcze nikt nie znał…to woń powstania Boga z grobu.
Zawartość z rozbitej butelki nardowego olejku powoli wsiąkała w skałę pokonując odrażający zapach śmierci. Kamień przewrócił wszystko do góry nogami….
Kamień także i spadł oczekującym z serca jednak Zmartwychwstał! Jezusowe serce oszalałe z miłości biło dalej.
Więcej wg proroka Izajasza “Oto wyryłem cię na obu dłoniach”
Pan gwoździem wyjętym z belki krzyża wyrył moje i twoje imię na swoje dłoni jak tłumaczył św. Antoni z Padwy.
Moje imię?Naprawdę?A może to pomyłka…tak twoje…na wieczność.
Haec die w ten dzień Jezusa pokazuje moc zmartwychwstałego Boga. To przesunięcie nadało kamieniowi zupełnie inną rolę.
Stał czymś w ruchu i uczył nas byśmy i my byli zwiastunami Dobrej Nowiny…rolling stones toczące się kamienie, które swoją mocą potrafią pokonać zło, a budować dobro na każdym miejscu gdzie nas Bóg postawił. Pięknie pisała Camila Battista Varano
“Prawi chodzą, mądrzy biegną, a kochankowie latają”.
Bywa , że i sami wołamy, kto nam pomoże odsunąć kamień? Naszych problemów, rozterek, wątpliwości i cierpień…Za każdym razem Ojciec posyła nam anioła w bieli..ale i drugiego człowieka z przymocowanymi skrzydłami.
Jezus zmartwychwstały usiadł jeszcze na brzegu kamiennej ławy jak w Pasji Gibsona. Tak , tak można było zauważyć jego rany…
Potem powoli składa chusty i płótna jak żołnierz flagę przy trumnie poległego towarzysza. Ukrył jeszcze przed drogą twarz w dłoniach…tak to był duży wysiłek. To koniec, ale i początek wrócił do Ojca, do swoich, do nas, do Eucharystii i swojego Słowa.
A właśnie co z nami?Ile w nas prawdziwej wiary, a ile przywiązania do zajączka i ugotowanego jajka? Ile w nas śmiesznych poglądów które w chwili krańcowej są zgliszczami, ruiną i natarczywym wołaniem do Boga o pomoc? A potem?…
Resztę już znamy.
Willem Jacobus Eijk prymas bardzo letniej religijnie Holandii zaproponował program odnowy. Sam atakowany przez różnej maści nowoczesnych mniej lub bardziej katolików i nie tylko podpowiada nam nam by:
Zabrać się za porządną katechezę. dzisiaj poprzez internet tych możliwości jest bez liku. Zwrócić uwagę szczególną na rolę modlitwy. Pogłębić relacje z Bogiem od dobrej porannej rozmowy ze Stwórcą aż po wieczór. Nie tylko wiedza, ale i element emocjonalny oddania się Bogu. Spotkania Go w swoim sercu.
Dalej być wiernym Kościołowi. Mieć jedną linię w życiu. Nigdy wszystkim nie będzie pasowało i nie będzie idealnie. Mogę powiedzieć mnie to uratowało niejednokrotnie szczególnie na katechezie dla młodzieży, którą przede mną uczył sfrustrowany i potem były kapłan. Wierność temu co otrzymaliśmy na chrzcie św. I po trzecie porządna liturgia w swojej parafii. I może trochę więcej niż tylko razy tygodniu spotkać się z Bogiem w świątynii.
Spróbujesz jeszcze raz?Wiem , już tyle razy chciałeś i nic…A tak w ogóle wierzysz w to?
No nic pamiętaj rolling stones….
WSPÓLNOTA PRZEBITEGO BOKU I ŁEZ JEZUSOWYCH
Tabliczka
I prawie każdy z nas posiada swój dom lub mieszkanie. To port i przystań dla wszystkich, którzy po codziennej lub dłuższej podróży wracają na domowe pielesze. Nawet nie zdajemy sobie sprawy jak ważne jest stałe miejsce w życiu, choć Amerykanie podobno 6 razy w życiu przeprowadzają się i też jakoś idzie.
Dom to wartość bezcenna. Jeżeli jeszcze w nim panuje zgoda i wzajemne zrozumienie to jest pełnia szczęścia. Podobno tak mówią trudno znaleźć taki dom…Ja wierzę jednak, że jest inaczej.
Ja lubię swoje mieszkanie i jego zakamarki. Prawie sam je zaprojektowałem i widziałem jak powoli powstawało i cieszyło oczy. Dzisiaj naprawdę czuję się w nim rewelacyjnie stąd moje szalone pisanie…bo pisząc trzeba mieć aurę na zewnątrz i wenę w środku. W moim mieszkaniu dochodzi do styku tych dwóch sytuacji dlatego kulawo i leniwie niekiedy wypływają ze mnie poszczególne teksty. Na drzwiach każdego mieszkania czy domu z reguły wisi tabliczka z imieniem i nazwiskiem, choć ze względu na wyprodukowane dziwne przepisy odnośnie danych osobowych bywa to dzisiaj różnie. U nas na farze jest tablica z nazwą parafii i godzinami urzędowania. Tabliczka….
Dzisiaj taka tabliczka zawisła przed chwilą na Jezusowym krzyżu.
INRI Jezus Nazareński Król Żydowski dokładnie podano nawet skąd pochodził i nawet Kim był. Dzisiaj, by pewnie to nie przeszło. Jezusowa doskonale została dobrana do krzyża. Dobrze przymocowana miała zawsze pokazywać gdzie zamieszkał Jezus z Nazaretu. Od tej pory przeprowadził się ze zwykłego domu , choć na końcu Jego drogi “lisy mają nory, ptaki gniazda a Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł skłonić” na drzewo krzyża. Tak..na zawsze został na krzyżu dla słabych ludzi, by nam przypominać co zrobił dla każdego z nas. Tak zdjęty zmartwychwstał ,ale potem wrócił z krzyżem w życie każdego człowieka. Dalej go kocha i pomaga ile tylko może.
I jeżeli ktoś chce, obojętnie czy wierzący czy nie rozpoznaje Go po zawieszonej nad głową tabliczce. Wystarczy przystanąć i tyle…popatrzeć w górę i….
Tak chciał pozostać między nami. W krzyżach, które mamy zawieszone na ścianach, które nosimy na naszej szyi. Zawsze z tabliczką nad głową. Krzyż stał się Jego domem a dla nas skarbem , który nosimy blisko serca. Dwie skrzyżowane belki z napisem a mają takie znaczenie dla każdego wierzącego. Pamietam sytuację z pewnego filmu gdzie pokazano męczeństwo japońskich chrześcijan. Parę osób powieszono głową w dół a ich kapłan miał podeptać krzyż. Jeżeli to zrobi odzyskają wolność. I niesamowita scena kiedy pobity duchowny staje nad tabliczką z Ukrzyżowanym i słyszy Jezusowy głos zrób to, ratuj człowieka…I zrobił to. Później służył już Japończykom. Ożenił się i
odszedł od wiary. Sumienie jednak nie dawało mu spokoju. Na końcu kiedy umierał jego żona dyskretnie włożyła w jego dłonie mały krzyżyk i tak odszedł na drugą stronę.
Już po ceremoniach…Byliśmy jeszcze na adoracji. Jezus zmęczony musi odpocząć po tak wielkim boju. Śpij mój Panie ja jeszcze będę chwilę czuwał a potem pójdę spać , bo przecież jutro, no właśnie jutro…
Gaszę ostatnią świecę. Anioły jeszcze chwilę pofruwały po kościele, by po chwili jednak wrócić do nieba odpocząć. W niedzielny poranek muszą wstać jako pierwsze a tu jeszcze szaty trzeba wyprać, skrzydła napudrować itd. Hej dobrze, że nie jesteście kobietami , bo to by dopiero było makijaż, paznokcie i te rzeczy. Chyba już też pomknę w kierunku miejsca spoczynku, bo chyba coś wena zaczyna nawalać, a to przecież jacyś ludzie czytają.
Zamykam drzwi… do jutra. Wchodząc na plebanię poprawiłem lekko przekrzywioną wizytówkę o tak teraz jest lepiej…
WSPÓLNOTA PRZEBITEGO BOKU I ŁEZ JEZUSOWYCH
Serce Boga bije dzisiaj jak oszalałe…z miłości
Tak to od wczoraj Jezusowe serce zaczęło bić szybciej. Wiedział wychodząc z ogrodu Getsemani, że za chwilę rozpocznie się czas Jego męki. Bóg powoli wchodził stopień za stopniem na
arenę tego świata gdzie za moment będzie musiał wystąpić w prawdziwej roli Skazanego za nasze grzechy. Jak zawsze serce zaczęło w takiej chwili szybciej bić…nie potrafił tego uspokoić.
Każde uderzenie jeden mój grzech. Nie potrafił tego zliczyć, a serce biło mocno ,bo przecież trzeba było zbawić każdego z nas.
Wszystko zlatywało się jak ptaki do gniazda…wszystko do Jego przepełnionego miłością Serca. Jeszcze tylko Droga i …zawisnął na krzyżu. Napięty jak struna w popularnym instrumencie …każda próba naciągnięcia to kolejny zadany ból. Taki samotny, choć pomiędzy dwoma łotrami. Charczy, rzęzi próbuje coś powiedzieć, ale nie może. W oczach łzy …o jedna nawet spadła. Krew na główkach gwoździ coraz obfitsza zaczęła kropla za kroplą spadać i zbawiać świat. Tak po prostu wisiał na tle karmazynowego nieba….
U góry Ojciec ukrył w dłoniach twarz. Synu co oni z Tobą zrobili usłyszał głos wybranej Maryi.Na palcach liczył uciekający czas do Zmartwychwstania , ale dzisiaj? Płakał razem z Synem.
Płakał nad Jego bólem…
Syn dalej cierpiał.
Czy ty to potrafisz zrozumieć? Gdyby jeszcze raz to On nie zastanawiałby się ani chwilę.
A my często aptekarze czy warto komuś pomóc czy nie?Co z tego będę miał? Pójść w tym roku do spowiedzi, albo to zostawić na potem? W pracy po której stronie stanąć Kościoła czy świata?
Ile razy boję się przyznać do Niego? A On cierpi dalej..Tak, tak potrafię śpiewać postne pieśni i Gorzkie Żale, by się rozrzewnić, ale czy za tym idzie moje życie?
Tak często liczę tylko na siebie. No bo jakoś mi się układa i praca i konto w banku, a więc sam daję sobie radę. Czy potrafię spojrzeć i prosić Ukrzyżowanego Boga? Jemu podziękować za wszystko co od Niego otrzymuję?
Coraz trudniej podnosił głowę wiszący na krzyżu Zbawiciel. Życie jak motyl uciekało z Niego. Coraz trudniej otworzyć powieki ,które chcą się zamknąć po tak wielkiej walce. Nie miały już siły…Oddech stawał się coraz płytszy….
Jezus umierał.
Umiera i w nas kiedy wyganiamy Go z naszego życia podając tysiące śmiesznych niejednokrotnie powodów. Nie pasuje nam w życiu , bo stawia wymagania. Nie pasuje w pracy, bo wymaga uczciwości i tak w ogóle lepiej jak Go nie ma. I szczyci się tym człowiek zapełniając cały internet ..tak wypisałem się z Kościoła, tak zaparłem się wiary i teraz dopiero jestem szczęśliwy.
A potem skomle w kancelarii parafialnej o jakieś zaświadczenie, albo pogrzeb. O tym nie pisze się już na portalach, no bo jak?
Praca duszpasterska już nas nauczyła, że ci najbardziej krzyczący później błagali Boga o miłosierdzie przez posługę tego znienawidzonego kapłana. Skąd my to znamy? Książki, by pisać…
No właśnie, bo bycie wierzącym zakłada zupełnie inny fundament w życiu niż tylko ludzki. Popatrzmy tylko po witrynach
ile pisze się na temat wiary i życia Kościoła . Obok wojny to jeden z najpopularniejszych tematów. I śmiesznie jak w okolicy jakiś świąt to nawet z lekka pozytywnie, a potem znowu ta sama melodia…Bolą pisane rzeczy. Byłem 6 lat w seminarium i mogę przysiąc na wszystkie świętości, że nigdy nie było nawet próby przemycania alkoholu a tu czytam o pijaństwie w seminarium.
I kto to pisze oczywiście były sfrustrowany ksiądz…I tego jest wiele .Kto napisze ile ludzi mimo niby spadającej liczby wierzących przystąpiło do sakramentu pokuty. Zdjęcia robić tym tłumom i szczęśliwym i cichym spowiednikom. Dziwny jest ten świat śpiewał Niemen. Dziwny w którym przyszło nam żyć…
Sami boimī się krzyża choć jak się pojawi będzie dokładnie dopasowany. Ani za duży ,ani za mały. Tak kiedy jednak trzeba nam wstąpić jest nam zawsze za ciasno. Zmykamy ,ale tylko na chwilę bo przecież tylko tak mogę spotkać Boga. Boję się tego czasu, a widzę jak szybko potrafi nadejść…
“Oto wyryłem cię na obu dłoniach”/Iz 49,616/
Gwoździem jak powiedział św. Antoni z Padwy na moich Bożych dłoniach…Ciebie i mnie. Jesteś w ten sposób zawsze blisko zamknięty w dłoni samego Boga …naznaczony na zawsze..
Jest Wielki Piątek. Klęczę w naszym kościele przy Ciemnicy.
Dzisiaj odpust w naszej wspólnocie, bo przecież Przebity Bok I Łzy Jezusowe. Słyszę coraz głośniejsze bicie Serca…za chwilę wszystkich nas zaprosi do Serca prosto z krzyża….
..bo wiesz dla nas na Madagaskarze wierzącym jest ten kto się modli…..
..powiedział kiedyś nasz Robert w czasie rozmowy na plebani.
Pamiętam kiedy pierwszy raz stanął w drzwiach i powiedział, że jest misjonarzem pochodzącym z naszej parafii i pracuje na Madagaskarze. Skromy, ale pełen werwy młody jeszcze wtedy kapłan. Długie godziny spędzaliśmy na wspólnych pogaduszkach o tym co tam w świecie. Ja ciągle marzyłem o tym ,aby kiedyś do Niego pojechać ,ale jakoś nigdy nie udało się tego sfinalizować.
A potem kiedy może by się i udało to przyjechał na stałe do Polski. Przywoził za każdym razem pamiątki ze swojej placówki misyjnej. Do tej pory mamy wesołe przywiezione z Madagaskaru korporały z wyhaftowani ludzikami. I figurki i krzyżyki i kartki…Wiele z tych rzeczy ciągle posiadam i przypominają mi Go bardzo….Mam taką dużą cienką Matkę Bożą z czarnego drewna bardzo chybotliwą i ostatnio jakoś tak nieszczęśliwie spadła z parapetu ,ale nic się Jej nie stało. Jakiś
niedobry znak?
Pamiętam z jakim żarem opowiadał o swojej misji. Miał w sobie jakiś taki Boży pokój. Wydaje mi się, że trudno było Go zdenerwować. Był synem sośnicowickiej ziemi dokładnie łańskiej.
Ostatnie powołanie z naszej parafii zakończone sakramentem kapłaństwa.
Robert jesteś już w dobrych rękach o których ciągle wspominałeś. Twoja pielgrzymka bardzo kolorowa zakończyła się
w domu tym ziemskim, ale i niebieskim. Wychodź tam dalej na Twoje turnee/jak mówiłeś o swoich wyprawach misyjnych do poszczególnych wiosek/ aby spotkać dobrych ludzi. I wracaj na swoje Łany i do swoich przyjaciół i wstąp do swojego Jakubowego kościoła na górce. Ty wiesz my tu na Ciebie cały czas czekamy…przyjedź znowu. I zostań….
mg
ps. Wybrałem to wyjątkowe zdjęcie, które pokazuje kapitalną mimo wszystko co mówią i piszą solidarność kapłańską. Na końcu już nie masz nikogo tylko swoich współbraci. Oni są Twoim
ojcem, matką i rodzeństwem…Twoją rodziną. I oni oddadzą każdego z nas z powrotem matce ziemi…Coś się kończy i coś zaczyna…Memento mori
WSPÓLNOTA PRZEBITEGO BOKU I ŁEZ JEZUSOWYCH
Dawaj młotek teraz Go wreszcie przybijemy…..stukPukstukPuk
Prosty gwóźdź wykuty z kawałka rozżarzonego żelaza sprytnie zaostrzony na końcu, by mógł przebijać i łączyć. Prawie od zawsze ludzie produkowali gwoździe , które służyły do prac budowlanych.Miały jedną cechę potrafiły łączyć drewno z drewnem czy miękką skałą, ale i były wykorzystywane do jednej z najokrutniejszych kar jaką było krzyżowanie człowieka. Tu i w tym momencie pokojowo nastawiony gwóźdź stawał się ludzkim oprawcą. Czy był temu winny?Czy sam zadawał ból? Nie był źle wykorzystany przez człowieka. Zawsze łączył, czynił coś dobrego, ale oprawca wykorzystał go do zupełnie czegoś innego.
Tych kilka wybranych ze stosu setki innych czekały na pewne piątkowe popołudnie. Nie lepsze, nie gorsze może tylko trochę dłuższe. Były dumne z tego, że pewnie zostaną wykorzystane do jakiejś wyjątkowej budowli i przez lata będą służyły człowiekowi.
A kiedyś ktoś je wyciągnie i będzie się zachwycał ich solidnością i wiekiem. Może pójdą do muzeum? Kto wie…
Ktoś w skrzynce zaniósł je na pobliską górę gdzie krzyżowano pospolitych łotrów. A więc koniec marzeń. Zostaną wykorzystane do przybicia Skazańca. Jakoś tak smutno zrobiło się w zwykłym drewnianym pojemniku. Przebić ciało i łączyć z drewnem? Nie to nie może być prawda. Chyba tu się ktoś pomylił….
Przez szpary skrzynki zauważyły kiedy przyprowadzono Skazanego i jeszcze jakiś dwóch głośno krzyczących za co?Przecież nic nie zrobiliśmy!
Tylko ten Jeden nie powiedział słowa. Szybko zdarto z niego szaty. Spojrzał jeszcze raz w niebo przed torturami. Miał jeszcze nie porozrywane dłonie i stopy , choć tak bardzo pobity wszedł na górę.
Jak i w naszym życiu kiedyś człowiek musi się poddać czy mu się to podoba , czy nie. Zdaje sobie sprawę z bólu, który za chwilę rozerwie jego głowę. Jednak ktoś tam pisze dalej tę opowieść i musi się to wydarzyć…
Mocnym ruchem barczysty żołdak położył Go na krzyżu. Zrobiony na miarę. No tak to wieki, deszcze i słońce przygotowywały Jemu drewniany tron. Jego prawą rękę przywiązał do belki by się nie zsunęła w czasie przybijania.
Podaj młotek i gwoździe zawołał do swego towarzysza.
Pierwszy wtopił się w Boskie Ciało…Jezus jęknął niemiłosiernie.
StukPukStukPukStukPuk….równomiernie, w miarę szybko , bo przecież kiedyś trzeba skończyć robotę i pójść napić się wina.
Krew trysnęła w górę ze świętej rany…Jedna Jej kropla mogła zbawić świat ..tak była cenna a tu?Cicho wsiąkała w ziemię…matkę ziemię.
O jest powiedział zasapany żołnierz …
Dobij jeszcze do końca….StukPukStukPuk o teraz jest dobrze.
Potem naciągnąć jeszcze kolejną rękę i można zająć się stopami.
Kolejny gwóźdź skaleczył Jezusowe Ciało i znowu płynęła Krew.
No i jeszcze nogi powiedział setnik. I tu namęczyli się okrutnie.
Jezus od czasu do czasu tak po ludzku wołał przyciszonym głosem Boże Boże. Jak chory przybity bólem do swego łóżka.
Obok Matka i święte niewiasty zakryły twarze z bólu. To taki moment totalnej bezsilności, Jak siedzisz przy cierpiącym i opowiadasz mu bajki o tym jak to przyjdzie lekarz i coś tam jeszcze…a wiesz, że trzeba zamknąć okna i zasunąć krzesło, bo naprawdę coś się kończy. I nic nie potrafisz zrobić nic…Może poprawić poduszkę?Zrobić herbaty?Potrzymać za rękę? Jezusowi odmówiono nawet tego…dlatego dzisiaj cierpi i umiera z tymi, którzy sami w covidzie odchodzili na drugą stronę…Z dziećmi , które bezsensownie giną i cierpią w czasie wojny…
W końcu następuje Podniesienie. Takim Go znamy z naszych krzyżyków, które mamy zawieszone w naszych domach. Staje się nam niesamowicie bliski, dlatego ludzie tak często Go przytulają i całują kiedy jest im źle.
Drewniany pojemnik pozostał pusty jak grób trzeciego dnia.
Wszystkie gwoździe zostały wykorzystane. Nie zostało nic….praca została dobrze wykonana. A one płakały razem z aniołami trzymając przebite ręce i nogi. Chciały się oderwać, by choć na chwilę przynieść ulgę Zbawicielowi. Nie mogły….Jak Szymon z Cyreny pomogły Bożemu Synowi zbawić świat, choć przecież wcale tego nie planowały. Według Katarzyny Emmerich
Jezus został przybity do drzewa krzyża 36 uderzeniami. Każde uderzenie jeden grzech.I bywa, że słyszymy ten stukot cały czas,
kiedy Bóg namawia nas do nawrócenia. Nie można spać nie można jeść ktoś powiedział to sumienie… nie to stukot wbijanych gwoździ na Golgocie. Tak długo dopóki się człowiek nawróci ,albo odejdzie na zawsze. Choć z daleka ten ciągły stukot…
Ludzie nie lubią tego rytmicznie młotkiem wybijanego rytmu .
To boli niedobre sumienie, rysuje dobrem jak po szkle i nie można tego odsunąć od siebie. Po prostu nie da się…
Siedzę pod jedenastą stację i patrzę na mojego Zbawiciela. Nie mogę wydusić z siebie słowa….Na posadzce pod stacją czerwona kropelka czyżby? Nie to plamka po niedawnym malowaniu a może?
