Październik anioł cierpliwości

Cierpliwość to nic innego jak mozolne czekanie..długie, że aż się już nie chce. Świat pędzi dzisiaj bardzo szybko do przodu na nic nie ma czasu.. na życie, pracę i wypoczynek/wiem coś o tym/. Godzina goni godzinę a ty musisz w niej zrobić setki różnych rzeczy ..nie ma czasu na czekanie wszystko musi być już i basta. List.. kto dzisiaj stosuje taką formę kontaktu ?Napisane elektronicznie słowo dociera zaraz, a było przecież coś fantastycznego w czekaniu na list od bliskiej osoby. I ciekawe do dzisiaj pewnie przechowujemy przesłane słowo z elektronicznych nie zostało prawie nic. Wszystko musi być na już..Cierpliwość to jednak także w innym wydaniu stałość, wewnętrzna siła do czekania, zdolność do przetrzymania trudnych chwil swojego życia. Nawet takie przyglądanie się kiedy nastąpi rozwiązanie takiej czy innej sprawy. Tak często chcielibyśmy zaraz zauważyć owoc swojego wysiłku gdy tymczasem trzeba właśnie tego momentu wyczekania..Ja zaczynam pisać i boję się , że zaraz ktoś znowu zacznie bawić się prądem i już chciałbym zobaczyć napisany post i puścić go na stronę..ale hola powoli to wymaga czasu. Remont kościoła/to już pewnej perspektywy dzisiaj/ najlepiej zaraz zrobić wszystko żeby było pięknie..hola facet to wymaga lat pracy i trzeba było czekać…Chcielibyśmy zaraz być zdrowi, bogaci i mieć wszystko.. nie da się po prostu nie da.. do wszystkiego trzeba cierpliwości. I jest tak w codziennym życiu kiedy trzeba znosić jakieś doświadczenie albo niełatwego człowieka..ciągle trzeba sobie pisać na kartce na biurku proszę Cię Boże pozwól mi wytrzymać..W tym tkwi także siła i promyk nadziei ,że może się coś zmieni ..Mówimy woda drąży kamień..
Niekiedy jednak nie wystarczy cierpliwości i dzieje się inaczej i trzeba wtedy rozpoczynać na nowo…Nic też na siłę..Nie da się tylko żyć dawaną miłością trzeba jej też doświadczyć od drugiej strony ..inaczej nawet cierpliwość nie pomoże. Trudne to i niełatwe..
Aniele kochany tak sobie cierpliwie siedzący przy moim życiu naucz.. bym nigdy nie rezygnował kiedy świat mnie przerasta, kiedy opadają ręce..Przypominaj o ziarnku wsianym w rolę które tak jak ja potrzebuje czasu..Nie, nie mówię o plonie stokrotnym bo to za dużo ale takim mniejszym by wystarczyło..Naucz wiary, że generalnie ludzie i świat jest dobry..daj mi dużo dobrych i cichych godzin oczekiwania na dobro..a jak nie ?To też cierpliwie podziękuję bo przecież Twoja a nie moja wola niech się stanie…

Wrzesień anioł wytrwałości..

Koniec każdego roku jest czasem składania nie tylko życzeń ale i obietnic. Jedną z tych najbardziej popularnych to zabiorę się za siebie w końcu trzeba zrzucić tych kilka kilogramów, albo przestanę palić albo co tam sobie każdy powie….Ile w tym żaru i zapału, ile opowiadania innym, że właśnie teraz jest ten czas…W końcu trzeba zabrać się za swoje zdrowie i życie , bo tak dalej być nie może..Ktoś kupił nawet rower taki do domu i..pięknie się prezentuje ,ale poza pierwszą domową przejażdżką nic więcej się nie wydarzyło..Dobrymi chęciami ..no resztę już każdy sobie dopowie . I racja plany mamy duże, a potem z reguły nic z tego nie wychodzi. Pewnie każdy z nas na ten temat napisałby książkę…Więcej pojawia się moment rezygnacji i rozgoryczenia..nie nadaję się do niczego, wszystko jest bez sensu..Cały strych często wypełniony naszymi niezrealizowanymi zamierzeniami…No cóż brak wytrwałości..W moim przypadku dokładnie jak w każdym innym zabieram się z werwą a potem bywa że…ktoś pisze proszę księdza już tak dawno nic nie zostało napisane..Patrzę ile tych aniołów jeszcze zostało…ktoś mówi ale ja tak czekam ,bo mi to pomaga..I łapie wtedy za klawiaturę ..Wiem,że to wymaga mojej wewnętrznej dyscypliny choć gdzieś tam ona we mnie drzemie..Potrzebuję jednak zawsze tego przysłowiowego “kopniaka”..impulsu z zewnątrz i wtedy się zaczyna..A patrzę i na mój strych ojej ile tam rzeczy nie skończonych…
Dzisiaj anioł podpowiada trzymaj się danego sobie i innym słowa nawet kiedy trzeba będzie potem zaciskać zęby..Inaczej życie staje się już tu miejscem niesamowitego bałaganu z którym trudno żyć. Nie można przelatywać tylko i wyłącznie nad wszystkim trzeba umieć się zatrzymać, podelektować chwilę..Ile razy mamy tak na modlitwie jak nam ten brewiarz pomyka do przodu bez chwili zatrzymania serca przy głosie Pana..No tak media nas rozpraszają totalnie i nam w tym nie pomagają..Potrafimy mieć włączony komputer, tv,radio i patrzeć w telefon..Ktoś na kolędzie opowiadał jak rozmawiał z młodym człowiekiem który cały czas grzebał w telefonie ..Mówi popatrz na mnie rozmawiaj..ale ja proszę pana cały czas rozmawiam z panem dalej patrząc w ekran..
Z wytrwałością w różnych dziedzinach jest jak z grzechami z wszystkiego naraz nie wyskoczysz..Trzeba sobie obrać jeden pod baczniejszą uwagę i nad nim popracować..Tak samo tu załóż sobie jeden cel i poświęć mu siebie..nie rób pięciu rzeczy naraz ,bo nic z tego z reguły nie wychodzi..Dużo mówi się o słomianym zapale i ten często wkracza w nasze życie..Pamiętaj też o tym by mierzyć cele na swoje siły..nie stawiaj sobie zadań których nie osiągniesz..
Dobry Aniele wytrwałości usiądź przy mnie kiedy będą chciał szybko wstać i opuścić zamierzone działanie..Szeptaj często dasz radę..Nie jesteś przecież sam..Daj taki niebieski klej który pozwoli być wytrwałym bym się przykleił do raz danego słowa, ale nie bądź zbyt surowy jak mi coś nie wyjdzie..proszę..

autorką aniołów jest Susan Lordi

Sierpień anioł spokoju

Był czas w moim życiu kiedy jako młody chłopak postanowiłem trenować judo. U nas takie zajęcia były prowadzone przy klubie Stali Zabrze. No i zaczęło się…to co mnie zawsze fascynowało w tej dysplinie sportu to ta cała otoczka..Myśmy tam nie przychodzili się bić ale poznawać swój oddech i ciało..i jeszcze ten cały ceremoniał ukłonów i szacunku dla przeciwnika. Pogłębiałem jeszcze swoją wiedzę poprzez trudno jak te czasy zdobywalne książki ale jakoś sobie dawałem z tym radę. Co mnie zaskoczyło w tym sporcie? Zdobywanie wewnętrznego spokoju..3 palce poniżej pępka znajduje się Twój środek pamiętaj o tym kiedy balansujesz ciałem…W środku musi panować idealny spokój i cisza jak tafla niczym nie zmąconego jeziora..dopiero wszystko budzi się na chwilę walki .. by za moment znowu zapanowała cisza…
Idealna sytuacja życiowa by się nie denerwować ..”Nie mieć nic, posiadać wszystko” mówili mędrcy nie tylko wschodu. Pamiętam jeden z zakonników opowiadał wiesz nie mam nic/ślub ubóstwa/ i jestem szczęśliwy..Taki spokój można uzyskać kiedy oderwie się od wszystkiego a my ile mamy rzeczy które tkwią głęboko w ziemi naszego życia..Ile przywiązań?Ile rzeczy niepotrzebnych o które musimy się troszczyć?Aby osiągnąć spokój serca trzeba wielu rzeczy się pozbyć. Robisz porządek w szafach/podaruj komu innemu, nie wyrzucaj/ i czujesz się wolny..i potem ta refleksja, ale ja przecież robię tylko miejsce dla kolejnych ..Mieć jedną parę spodni, dwie koszule, jeden płaszcz itd. ideał a jaki spokój…No cóż jesteśmy przywiązani do wielu rzeczy które nam kradną spokój..I tęsknimy do takiej wolności kiedy nie masz już po prostu nic..i o nic nie musimy zabiegać ..w zamian otrzymujemy spokój..
To moment oderwania się także od swoich zranień i porażek życiowych..Stań przed lustrem i powiedz starczy biadolenia trzeba podnieść głowę do góry..Inaczej ciągle drepczemy w tej samej kałuży i krople moich lęków i strachów noszę na swoim ubraniu..Anioł chce nauczyć nowego patrzenia w przyszłość..bez tego całego przeżytego bagażu.. jest coś więcej niż tylko ludzie nie zawsze przychylni..jest P.Bóg któremu mocniej zaufaj na codziennej modlitwie…No tak ale to ciągły trening jak na judo z własnym sercem i sumieniem…I myślę, że każdy z nas ma z tym problem.. z wiekiem coraz większy..
Dobry Aniele potrzebujemy Ciebie tak bardzo..stawaj pomiędzy nami a problemami byśmy potrafili je spokojnie rozwiązywać..nie pozwól dać się ponieść negatywnym emocjom..Zakryj świętą dłonią usta gdyby chciały przeklinać albo nienawidzić..I tak od czasu do czasu pozwól skryć się w cieniu Twych skrzydeł by odpocząć..odetchnąć…Najważniejsze chroń nas od niepokoju..i siedź cały czas na krawędzi mojego biurka…

Lipiec anioł czułości…..

I przylatuje dzisiaj do nas pomimo pięknej zimy letni anioł ciepła i wrażliwości. Czuły to taki który potrafi wyłapać zawsze ciepło.. więcej tym żarem obdarzyć drugiego. Ta cecha ludzkiego charakteru nie należy tylko do świata zakochanych choć tam odgrywa niesamowitą rolę. Chłopak potrafi tak mocno i czule trzymać za rękę swoją dziewczynę..nie..nie odda nikomu. Pamiętam kiedyś zabawy jeszcze w salce jak złapał swoją gwiazdę to do końca przetańczył cała zabawę..nikt nie mógł absolutnie przybliżyć sie do wybranki jego serca. Moim zdaniem lekka przesada, bo fajnie jest jak trochę czułości okażemy każdemu uczestnikowi zabawy nawet poprzez zwykłe zaproszenie do tańca. Kiedyś miałem klasę samych dziewcząt chyba w liceum i padł temat, a co z dziewczynami których się nie zaprasza do tańca..oj ale była ciężka dyskusja i mnóstwo żalu do świata. A ja nie miałem czarodziejskiej różdżki by w jednym momencie to wszystko zmienić. Dzisiaj panuje tyle przemocy dlatego człowiek szuka i potrzebuje czułości a to sztuka ciepłego,fantastycznego podejścia do ludzi, przyrody/głównie zwierząt/oraz rzeczy. To sztuka obchodzenia się ze wszystkim delikatnie tak jakby było w danym momencie największym skarbem dla Ciebie. Człowiek stojący przed Tobą, książka którą bierzesz do ręki, buty które są dla Ciebie wyjątkowe..Twój rower i pozostałe rzeczy. I pies albo kot który radośnie Cię wita kiedy przychodzisz do domu..pragnie pogłaskania i Twojej czułości. Czytam trochę o świecie zwierząt w książce Szymona Hołowni “Boskie zwierzęta” i nie dziwię się, że wiele osób przestaje jeść mięso. Trudny temat ..ważne by go podejmować z czułością szczególnie w naszym wydaniu domowym. Spróbujmy także okazać swoją czułość w słowach..chłopak do dziewczyny i z powrotem potrafi dziennie napisać setki razy kocham Cię i zawsze za mało a potem kiedy finalizują swój związek trudno to wyrazić nawet jeden raz..Czułość sobie po prostu gdzieś tam odeszła a zawsze wymaga pielęgnacji z każdej strony. I to jest też jeden z powodów tego, że się ludzie rozstają..nie ma czułości nie ma miłości…
Aniele dobry, lipcowy zawsze ciepły naucz nas mieć w kieszeni zawsze dużo dobrego i czułego słowa..byśmy tak od czasu do czasu sypnęli czymś takim wyjątkowym ..Naucz nas przytulić drugiego ot tak zwykle jak Maryja Elżbietę..naucz poszanowania tego co nas otacza ..naucz czułości…

Każda grupa społeczna lubi trzymać ze sobą. Fajnie kiedy jest to rodzina , ale bywa , że łączy nas powołanie albo wspólnie wykonywana praca lub pasja. I cieszy się człowiek widząc swoją firmę na ekranie tv i opowiada jak to tam praca wygląda i kogo rozpoznaje się na szklanym ekranie. Widzisz , widzisz to przecież ja…Szczególną grupą będą na pewno sportowcy którzy tworzą zgrany team i kibicują sobie wzajemnie. I cieszysz się kiedy widzisz logo swojej firmy albo klubu bo to przecież kawałek każdego z nas…Gdzieś może i dnie serca rośnie cicha duma to są Moi..ja do nich należę..Gdyby ktoś w tej chwili zapytał czy zmieniasz barwy odpowiedź byłaby jedna Nie absolutnie Nie. Takich grup i poruszeń serca jest na pewno bardzo wiele. My musimy mieć miejsce do którego przynależymy i tu nie chodzi tylko o ojczyznę, ale o zwykłe ludzkie pielgrzymowanie. I bywa, że widząc potem osiągnięcia swojej grupy nawet gdzieś pojawia się i łezka bo tam ..w tym jest i Twój trud. W górę serca jeżeli robisz coś z bliskimi dobrego i fajnego bo już teraz rośnie Królestwo Boże w Was i otaczającym świecie.
A gdzie są Moi?Poniższe zdjęcia prezentują Moich..Naszych.. ..W białych,purpurowych albo czarnych sutannach..I Siostry w habitach i kolorach jakie tylko kobiety potrafią wymyśleć a Papież zaakceptować. Z ludu wzięci i dla ludu postawieni słabi, kulawi ale i wielcy ,próbujący łyknąć świętości…Niekiedy zmęczeni, ale i pełni modlitewnego uśmiechu bo tylko tak można ciągle się uśmiechać..Radośni, bywa, że wypaleni i schorowani , starsi czekający w Domu Emeryta na zwykły telefon czy odwiedziny, bo przecież zawsze byli z ludźmi i dla nich położyli na ołtarzu swoje życie..Tak, tak wiem co pomyślisz laurka.. absolutnie Nie .. grzeszni ,słabi, walczący o siebie i wracający sakramentem pokuty do swojego Pana. I bywa ,że potem słyszysz jak Ci cicho pomaga kiedy nie wiesz dokąd pójść..Na kolędzie Pani mówi proszę księdza czytałam teksty księdza na stronie parafialnej po śmierci mojego ojca ..pomogło..chyba wrócę do niedzielnej Eucharystii…Hmm myślę warto pisać pomimo tego, że wszyscy krytykują tego FB a tu nawet się nam przydaje…Moi.. kiedyś będą moją rodziną ..kiedyś zamieszkamy jak dożyjemy we wspólnym domu i będziemy patrzeć co się z drugim dzieje..I nasze kapłańskie spotkania jak na pierwszym zdjęciu z przytupem szczerym uśmiechem w końcu pracujemy w tej samej firmie i na tym samym polu..Jestem dumny z mojego Kościoła do którego należę i ludzi go tworzą..Za nasze słabości gorąco przepraszamy i prosimy módlcie się za nas.. my będziemy Wam dalej służyć..obiecujemy..

ps.Moim marzeniem jest wybudowanie albo zaadoptowanie starego budynku pod Dom Księdza Emeryta..tak może na 4 księży..ale nie mam ani domu,ani środków ani nic..oprócz dobrych chęci..i co powiecie na to?

cudowne zdjęcia pochodzą z Tv Noe i radia Proglas..dzięki bracia i siostry z Czech…

Czerwiec anioł łagodności

Nie dałem rady musiałem pokazać tym razem dwa aniołki..tak doskonale ilustrują podjęty temat łagodności… a do tego mały bonus zdjęcia jedynej takiej jesieni w stanie Maine w USA/New England/. Łagodność to stan patrzenia naszych oczu ..tam się cała zawiera. Czy potrafię popatrzeć na siebie ale i tego obok takim łagodnym i dobrym wzrokiem? W takim spojrzeniu wszystko staje się wyjątkowe..Chrystus miał takie oczy które zawsze potrafiły w drugim człowieku wyłowić dobro..Każdego starał się przygarnąć dosłownie a jak nie to przynajmniej dobrym słowem…Wiele zaczyna się własnie od zwykłego ludzkiego spojrzenia..Pytałem kiedyś kobietę co Cię zachwyciło w tym człowieku mówi ..miał taki niesamowity błysk w oku. Koło takich ludzi jest zawsze ciepło jak w czasie amerykańskiej jesieni na łonie przyrody w Maine..Tam nie ma nic ostrego wszystkie barwy doskonale ze sobą współgrają wprowadzają ciszę i pokój w ludzkiego ducha. Niemieckie słowo milde/łagodność/ pochodzi od zmleć, dleikatny, miękki..Łagodny to ten który został przemielony przez życie. Dzisiaj jest mądrzejszy i bogatszy także o trudne doświadczenia. Potrafił powstać kiedy przygniotło go życie..nie dawał za wygraną..I tak kawałek po kawałku zyskiwał dobre łagodne oczy. Patrzę na to z perspektywy mojego ponad 30 letniego posługiwania. Kiedyś mocno trzymający się litery prawa/tak nas uczyli/ z wiekiem odpuszczam i coraz więcej rozumiem, że życie bywa bardziej kolorowe niż prawo. Nie oceniajmy dlatego nigdy ostro ludzi bo możemy naprawdę się pomylić..Szukajmy w najtrudniejszych sytuacjach przynajmniej obecności nawet bez słowa przy drugich..Nie skazujmy zaraz na zapomnienie i śmierć..Niech obce będzie uczucie nienawiści. A tak łatwo przychodzi nam ferować wyroki popatrzmy na świat polityki ręce opadają.. jeden na drugiego szuka haków..Boże co się tu dzieje?Gdzie jakieś normalne ludzkie podejście?Za niedługo tv wyrzucimy przez okno bo tego już nie da się oglądać…A gdzie łagodne spojrzenie?Nie wiem..może trzeba go poszukać w bezkresnych amerykańskich lasach..albo pojedźmy przynajmniej do naszych równie okazałych..i tam w ciszy starajmy się je odnaleźć..
Aniele łagodności wprowadź pokój w naszych domach i kraju..naucz nas patrzeć Jezusowymi oczami..naucz każdego z nas..Trzymasz na rękach najbardziej łagodne zwierzę baranka i pokazujesz na Tego który stał się Barankiem aby umrzeć za nasz brak łagodności…podaruj nam go ..może staniemy się lepsi choć trochę…a jak nie to daj przynajmniej potrzymać..

Maj anioł uwagi

Jedna z tych cech których nam najbardziej brakuje. Wszystko robimy szybko i byle jak przeskakując z tematu na temat..Liczy się czas i zagospodarowanie wszystkich przestrzeni by w końcu dotrzeć do celu i…mieć spokój. Oglądamy tv z nieśmiertelnym pilotem w dłoni i jednocześnie trwamy przy wielu programach na niczym dłużej się nie zatrzymując…może boimy się , że ucieknie nam coś co powinniśmy zobaczyć? Gnamy gdzieś ciągle do przodu..na teledysku z reguły nie mam szans by zobaczyć na jakiej gitarze gra facet bo wszystko już dawno przeminęło i kolejny klip czeka na swoją promocję…Nie potrafimy skoncentrować się w kościele na liturgii a z drugiej strony nareszcie nikt od nas niczego nie chce i pojawia się tysiące myśli w postaci niebieskich migdałów..Jakie to pomysły przychodzą wówczas do głowy?A Jezus chce byśmy choć tę jedną godzinę spędzili przy Nim..Tak, tak wszędzie brakuje nam tego..
Trzeba nam się uczyć uważnie żyć..delektować poszczególnymi czynnościami…Jak wygląda mój oddech?Chodzenie?Jedzenie? W moim przypadku wszystko do korekty zdaję sobie sprawę ile tu jest do roboty…Jako księża potrafimy na odpuście w ciągu 10 minut zjeść obiad, wypić kawę i zbierać się do wyjazdu bo jeszcze coś tam do zrobienia..Mistrzostwo kiedy panie donoszą poszczególne dania, to my już te wcześniejsze zrealizowaliśmy a to są naprawdę minuty…
Nie uważamy przy czytaniu.. nie ma skupienia przy jedzeniu brak uwagi we wszystkim …Anselm Grun w swojej książce przytacza słowa mnicha o medytacji “Jak jem to jem,jak siedzę to siedzę, gdy idę to idę’..Ale przecież to nic szczególnego wszyscy tak robimy ….”Nie, ty gdy siedzisz to już stoisz. A gdy stoisz już jesteś w drodze ”
Uwaga zawsze związana jest z szacunkiem do tego co robię..Mam to robić dobrze nie byle jak, tego na świecie jest już za dużo. Praktykowana uwaga wprowadza w życie nowe impulsy zaczynamy się delektować tym co mamy, odkrywamy nowe przestrzenie, zauważamy coś czego wcześniej nie widzieliśmy..

Prośmy Anioła uwagi by stawał przy nas często, pozwolił odkrywać ciągle coś nowego…Byśmy jak najwięcej zapamiętali z przeczytanej książki czy oglądanego dobrego filmu..Albo z przeczytanych tekstów przygotowujących do kolejnych egzaminów..Nie pozwól byśmy 5 czynności robili naraz ..naucz nas robić jedno a dobrze ,ale czy my jesteśmy w stanie temu podołać? Ja zabieram się od dzisiaj do roboty….

Kwiecień anioł radości

Oj niektórzy już się stęsknili za kolejnymi aniołami a więc do pisania…
Radość to dzisiaj jedno z najbardziej poszukiwanych i rozchwytywanych słów….któż z nas nie chce być wesoły..spokojny w swoim sercu..z ufnością patrzący w przyszłość..Mówimy jednak o prawdziwej radości nie wesołkowatości bo to nie ma nic wspólnego z poruszanym tematem. Każde towarzystwo ma swojego nadwornego rozśmieszacza który potrafi rozbawić całe towarzystwo i to w dobrym tego słowa znaczeniu..tak opowie dowcip, że pokładasz się ze śmiechu. Pamiętam w seminarium naszego Stasia który przyszedł pomimo silencium/cisza nocna/do pokoju..potem opowiedział kawał i my nie potrafiliśmy do rana zasnąć…I tak bywa kiedy w rodzinie mamy kogoś takiego kto tak rozbawi towarzystwo, ale to wyższa szkoła jazdy związana z talentem opowiadania kawałów. Nam bardziej chodzi o taką radość codzienną, znajdowania w zwykłych wydarzeniach i rzeczach skrawka czegoś co nas uraduje. Trzeba jednak zacząć od początku dnia i uświadomić sobie, że wstałem, nic mi nie jest mam pracę obok moi bliscy i to powód do pierwszego uśmiechu. Potem zrzucić z siebie ponurą minę ,próbować innym dodać skrzydeł poprzez miłe zachowanie. Tak rozpędzamy złe chmury które gdzieś tam od samego rana mogą pojawić się wokół nas..no tak, tak wiem to kosztuje, ale co w życiu mamy za darmo? To wynika z tego, że akceptujemy siebie takimi jakimi jesteśmy..dla Pana Boga zawsze jednorazowi i najbardziej kochani. To nie ma nic wspólnego z naiwnością…a może? Naiwni potrafią kochać Boga bez żadnych barier..może taka jest cecha dziecka Bożego? Każdy chce przebywać przy radosnym człowieku..poprzez wspólny śmiech staje się to wręcz zaraźliwe…I takiemu warto podać rękę/anioł do tego namawia,sam tak robi/ i pójść nawet w trudne sytuacje bo anioł zdaje sobie sprawę w jakim na teraz żyjemy świecie ale zawsze próbuje w nim znaleźć coś wiecej niż tylko zwykłe biadolenie i narzekanie…Mój pierwszy raz w USA pamiętam życzliwość Amerykanów/oprócz służby granicznej choć kobiety są milsze na tym stanowisku/..U nas gdyby ktoś tak Cię zapytał o coś na ulicy to zaraz podejrzenie, że chce nas okraść/pewnien wikary tak zawsze mówił do swoich gości czujcie się jak u siebie w domu to przynajmniej nic nie ukradniecie/..albo ma jakieś niecne zamiary..

Dobry Aniele kup masę różowych okularów a my będziemy próbowali zakładać je jak najczęściej…tak powoli będziemy wspólnie zbawiać świat..i usiądziesz może rano przed domem z herbatą w ręce i pomyślisz jakoś idzie, nie jest źle dziękuję Boże…wiesz Jemu to się należy..

Nie dla Maluczkich/cenzura/..nie czytać proszę…
ps.Mam parę eksluzywnych kawałów ..szczególnie wywiad z dziewczynką o kolędzie i pokoju..może znacie?Literackie wykorzystanie nie zawsze właściwych słów..w sensie ogólnym majstersztyk które napisało życie…Ubaw po pachy..jak w kolędzie tej…

Kolejny kolędowy dzień..patrzę który to z kolei..jeszcze trochę tego zostało. Plik kartotek pokazuje, że dzisiaj będzie potrzeba dużo siły i głosu by temu wszystkiemu podołać. Piętnasta ruszamy..pierwsza rodzina i zaczyna się…Spotykam niesamowitych ludzi ..jedni radośni bo wie ksiądz jakoś nam to wszystko się udaje..inni płaczą bo trzeba było kogoś pożegnać..ktoś opowiada o swojej chorobie..Dom za domem..rodzina za rodziną..wszystko resetujesz w kilku chwilach pomiędzy domami. Czujesz jak coraz trudniej mówić, myślisz by inni głośno odmawiali Ojcze nasz bo to kolejne sekundy wytchnienia…A potem rozmawiasz ,szukasz słów pociechy, przygarniasz , modlisz się by się udało..jesteś po jednej i drugiej stronie stołu. I jak księże ciężko co?No nie jest łatwo ale ludzie..ludzie są wspaniali i potem śmiejemy się bo parafianie cieszą się, że ksiądz pomimo śniegu i deszczu przyniósł błogosławieństwo, nie został w domu…I bywa, że naraz czuje się znowu taki przypływ energii ,nawet nie wiem skąd i dalej w kolejne progi. Może to ileś tam razy odmawiane Ojcze nasz tak działa?Tyle lat kolędy i nie wiem…A może modlitwa moich parafian?Wierzę, że są ze mną i Adamem cały czas, podpierają, cieszą się ,kibicują nam byśmy dotarli..I za to jesteśmy ogromnie wdzięczni nawet za niekiedy i trudne chwile kiedy trzeba było wyjaśniać niełatwe sytuacje..I potem na końcu jedzcie chłopcy jedzcie ..no cóż kolęda to gadanie i jedzenie..Za niedługo kiedy wybije piętnasta zabraknie na kancelaryjnym biurku kartotek i obrazków..i chciałoby się jeszcze dalej..no tak ale za rok jak Pan da…Bóg zapłać Wam nasi parafianie za wszystko..we wszystkim czujemy Wasze serce dla nas..Na plebanii jest już cicho każdy jest w swoim mieszkaniu. Trzeba naładować akumulatory na jutro..fajnie, że jesteście be z Was świat byłby do niczego…

zdjęcie ks.Adam Bryła

Marzec anioł ciepła

Już sam wizerunek naszego anioła napawa każdego z nas niesamowitym ciepłem..jest taki przytulaśny przez samą swoją posturę i dłonie jakby pokazywały ..no chodź przytulę Cię..obdarzę swoim ciepłem…
Kiedy rodzi się człowiek wówczas Pan Bóg każdego obdarza jakimś mniejszym lub większym talentem i tak mamy ..no nie będę wymieniał każdy dobrze wie..Dla niektórych jednak ma coś wyjątkowego dar takiego specyficznego ciepła ..ognia który płonie gdzieś tam w sercu, życzliwości i dobrym słowie…A potem jak na obrazie Hieronima Boscha z wozem wiozącym siano każdy próbuje coś uszczknąć dla siebie , odpalić taki mały ognik dla swojego życia, poczuć się choć na chwilę kochanym i potrzebnym. Często wynika to ze współpracy z Panem Bogiem który poprzez innych chce pokazać swoją miłość tym którzy do Niego przychodzą. I wystarczy tak mało by inny ogrzał się przy każdym z nas..Masz zawsze przy sobie takie Boże zapałki, kawałek drewna słowa by stanąć przy temu kto prosi..Ludzie potrzebują ciepła szczególnie w trudnych sytuacjach swojego życia znam to z pracy parafialnej..niekiedy wystarczy bezpiecznie dotknąć, przytulić ,obiecać modlitwę i kawałek czasu i zainteresowania..tak mało ale i dużo…Anioł ciepła uczy nas uśmiechnij się, pokaż Twoją prawdziwą twarz przecież generalnie jesteś dobrym człowiekiem po co te dąsy i obrażanie się..Nasz Pan umierając na krzyżu miał rozwarte ramiona dla wszystkich..każdego chciał mieć w zasięgu swoich rąk..o nikim nigdy nie zapomni..nikim nawet gdyby od Niego uciekał..
Dobry Aniele z lekką nadwagą jesteś taki kochany i ciepły.. i jeszcze te Twoje rączki..Naucz nas być dobrymi i ciepłymi, pełnymi uśmiechu ludźmi ..nie tylko z marca ale całego roku..A gdyby coś nie było tak to wiesz blaszka w uszko..ale nie.. będziemy się ostro starali..bo to takie fajne kiedy daje się kawałek siebie drugiemu….No uśmiechnij się nasz Kochany Aniołku z lekką nadwagą….