Czy jesteśmy choć trochę mądrzejsi? Jak bardzo udało nam się przewartościować nasze życie pod każdym kątem? Chyba po raz pierwszy zauważyliśmy jak potrafi być kruche…Rok temu nikt z nas

by nawet nie przypuszczał że tak bardzo trzeba będzie wrócić do siebie i bliskich. Życzenia które będziemy sobie składali są wyrazem naszej wewnętrznej mam nadzieję nie granej życzliwości.

Jakie słowo dyktuje mi dzisiaj moje serce pełne życzliwości dla każdego…nawet gdyby wracał z bardzo daleka…

ANDRA musi…odejść od nas ta straszna pandemia a my musimy na nowo budować wzajemne relacje oparte na prawdziwej miłości i zaufaniu.Będzie nas to dużo kosztowało bo widzimy jak

bardzo runęły więzi …jak bardzo jesteśmy przestraszeni i nerwowi..Musi przyjść Boży pokój do serca każdego z nas…Daj się dzisiaj w nocy przytulić Bożej Dziecinie nic nie mów tylko

pozwól tak chwilę…Jezus wie wszystko i bez naszego słowa chyba że chcesz szepnąć że Go kochasz…

TUTTO być.. no tak bo bez nas nic się nie da zrobić…Bądź fajną Mamą, Ojcem pogodnym dzieckiem czy starszym człowiekiem ..I bądź wszędzie tam gdzie Bóg potrzebuje Twoich rąk i głosu

i konkretnej pomocy w naszych bliźnich….

BENE dobrze…Potrzebujemy już ciszy, spokoju i zwykłego codziennego życia jak kiedyś…Naprawdę nam strasznie opadły wymagania niczego już nie chcemy tylko spokojnie sobie układać nasze

życie…Żadnych wymagań historii nic więcej..I pamiętaj czyń zawsze dobro które dzisiaj jest tak bardzo potrzebne….

I życzę każdemu takiej fajnej świątecznej skarpety która nie tylko będzie ogrzewała nasze stopy ale i serce ..ja taką dostałem i z takimi życzeniami.

Ktoś kiedyś komuś napisał w życzeniach”Jesteś Cudem nie tylko świątecznym”…bądźmy dla siebie takimi Cudami…wtedy to co niemożliwe stanie się możliwe i Bóg urodzi się w naszych sercach…

ps.

Ostatnio na nasze małe miasteczko mówi się po cichu Gretowo no to pozdrawiam Was serdecznie z tego miejsca/oczywiście ta nazwa tylko na chwilę/ .Ja dzisiaj spróbuję się zmierzyć z samotnością wigilijną

i mam pomysł nawet co zrobię. Absolutnie nie żałować andra tutto bene….

kiedy go zabraknie…Życie wokół nawet tego za bardzo nie zauważy…Samochody dalej rano pomkną do pracy a drzewa w ogrodzie będą szumieć dokładnie tak samo…Tylko nas już tu nie będzie…

Tak naprawdę chyba każdy z nas chce do szczęścia…do nieba.

Nawet jak za bardzo dzisiaj w to nie wierzy to chciałby jednak żyć wiecznie. I w jakiś dziwny sposób stoimy na rynku tego świata gdzie ciągle odbywa się sąd..gdzie grupa po grupie przesuwamy się do przodu będąc albo tymi wiernymi albo będącymi daleko od Stwórcy..

ale hola

To Syn Człowieczy prawdziwy Król będzie miał ostatnie słowo.

Nie będzie sie liczyło kto ma jakie znajomości…kto ma księdza w rodzinie …czy jaki transparent nosił ..Każda grupa będzie miała swoje kazanie i nastąpi podział na prawą i lewą stronę..na owce i kozły. Niczego nie da się ukryć..Pan zapyta każdego z nas co potrafił zrobić z czystej miłości…Sam na chwilę stanie się tym najmniejszym i najbardziej pogardzanym pytając a co zrobiłeś dla mnie?

Ciarki przebiegają po plecach..wie wszystko zna nawet najskrytsze myśli i najbardziej dziwne poglądy..pojawia się strach.

Prześwietla nas z dokonanej miłości i patrzy na nasze dłonie co potrafiły zrobić dobrego.

Idąc na sąd zabierzemy być może tylko zdjęcie kogoś bliskiego i schowamy w tej kieszonce blisko serca, poszukamy starego dawno nie odmawianego różańca czy pachnącej nowością książeczki do nabożeństwa…Reszta zostaje ..tyle lat harowania i nic.. I jeszcze te ze strachu zaciśnięte i pocące się dłonie ..Na którą pójdę stronę?Niech się to już kończy bo najgorsze jest to

czekanie…

To co dzisiaj w tłumie jest niesamowite to jego zadziwienie w słowie kiedy?Na okrągło powtarzane przez jednych i drugich…

Ci po prawej stronie z natury potrafili czynić dobro i sprawiało im to ogromną radość. Nauczyli się tego?Wynieśli z domu? Trudno powiedzieć ale robili tak przez całe swoje życie. Byli tam gdzie

trzeba było pomóc…

I ci po lewej wieczni maruderzy też pytają kiedy? Głodnym no przecież sam sobie winny…Przybyszem- powinien zadbać o swój dom…Chorym- tyle roboty nie ma czasu na takie historie..To choroba ludzkich oczu i serca..najlepiej niczego nie widzieć…

Bywa że sami często klasyfikujemy tych żyjących obok nas kto owca a kto kozioł. Potępiamy, wieszamy psy na kim się tylko da byle cały czas gadać. Marnotrawimy czas na prowadzeniu niekończących się gier i miliona innych niepotrzebnych głupot do których człowiek posiada wyjątkowy talent.

Trzeba nam dojrzewać do prawdziwej miłości mamy jeszcze czas.

Pełnia miłości to przecież nic innego jak niebo. I pewnie gdzieś tam będzie brzmiała w nas dzisiejsza Ewangelia z tym swoim kiedy?Nic tylko zakasać rękawy i do przodu rozejrzyj się ilu czeka na Twoją i moją pomoc..dobre słowo przytulenie czy wysłuchanie…Tylko tak krok po kroku centymetr po centymetrze przesuwamy się na prawą stronę…by tak naprawdę by wejść do Domu…bo ten zawsze stoi po prawej stronie…

mg

/kazanie u św.Jakuba Sośnicowice niedziela Chrystusa Króla 2020/

Poczucie że przyszło się za późno…jest znane prawie każdemu.Oczywiście istnieją ludzie którzy nigdy się nie spóźniają ale do nich świat nie należy.

A drzwi zamknięto…niestety gdyby 5 minut wcześniej…

I próbował człowiek potem różnych forteli i łamigłówek słownych aby ten po drugiej stronie wreszcie otworzył a tu nic, albo już nikogo nie było albo po prostu już nie dało się otworzyć. Minął przysłowiowy czas…I na nic pukanie i proszenie…Potem pojawia się taka charakterystyczna bezradność i co dalej?

Taki dramat zastajemy dzisiaj w fragmencie ewangelijnym opowiadającym przypowieść o przysłowiowych pannach weselnych na razie bez rozróżniania która do jakiej kapeli należy.

Kim są?

Panny albo druhny towarzyszyły oblubieńcom w czasie obrzędów weselnych/tak jak i dzisiaj/. W czasie składania przysięgi małżeńskiej stały z zapalonymi lampami albo pochodniami ..no, no oczywiście wystrojone…nowa sukienka, fryzura taka od rana, makijaż najwyższej klasy i wszystkie inne weselne akcesoria…

Oczywiście wcześniej podjechały pod bramy weselnego domu i tak zaczynało się ich czekanie. Podobno pan młody nie wiadomo z jakich jemu tylko znanych powodów/może mu coś tam jeszcze mama doradzała/robił wszystko by się po prostu spóźnić. A lampy cały czas się świeciły…Można sobie wyobrazić to wynudzone towarzystwo namiętnie patrzące w smartfony i ipady jak w poczekalni u dentysty albo w parku na ławce …I trwało to i trwało aż w końcu wszystkie posnęły…

A potem znamy to jak naraz rozległ się okrzyk i rozpoczęło się gorączkowe szukanie oliwy do gasnących lamp…W jednym momencie nastąpił podział na pięć które wcześniej zaopatrzyły się w zapas świeżej oliwy i kolejnych pięć które wiecznie roztargnione zapomniały oczywiście kupić…Tu u nas na takie osoby mówiło się klipa…nie obraźliwe ale takie dosadne bez przerwy nie dopinające czegoś…I oczy takie wielkie ze strachu co teraz zrobić…O tej porze Biedronka już dawno zamknięta a może spróbujemy gdzieś w prywatnym sklepie? I jedna mówi to chodźcie pobiegniemy szybko…może jeszcze kupimy karty do telefonu…na pewno zdążymy…A wtedy nadszedł oblubieniec..otwarto bramy i wszyscy razem weszli na ucztę…Kiedy bramy już solidnie zamknięto przybiegło pozostałych zdyszanych pięć i zaczęło sie pukanie..nic nie pomogło ani strój ani paznokcie…zatrzaśnięto bramy na amen i skończył się dla nich spektakl….

Naczynie na oliwę to wnętrze każdego z nas natomiast oliwa służyła do oświetlania ale była i symbolem radości i miłości…I tego nie dało się pożyczyć…O taką oliwę trzeba dbać przez całe swoje życie które jest jednym wielkim czekaniem na Niebieskiego Oblubieńca. Oliwa powstaje w długim procesie.Najpierw trzeba pielęgnować drzewo a potem kiedy znajdujemy na nim dojrzałe owoce oddajemy do tłoczni. Nosi w sobie drogę która ma swój rytm i historię.

Jezus dzisiaj palcem ostrzega każdego z nas nie można być wiecznie pustym naczyniem czerpiącym nie daj Boże z kogo innego..nie ma co oczekiwać pastelowego nieba bez własnego zaangażowania.

Gdyby dzisiaj przed nami stanął Pan to do której grupy by nas zaliczył? Mających czy nie ma mających ani kropli oliwy?

Zobaczcie jak pomiędzy tymi grupami rośnie dzisiaj napięcie ..tymi którzy kropla po kropli zbierają oliwę i tymi którzy dzisiaj nawet tej oliwy nie chcą zbierać…

Tłumy panien na ulicach i teksty mieszające świętość z błotem i napisy na domach Bożych.. czyste bluźnierstwa, okrzyki w których słychać przekleństwo i pani przyznająca się publicznie drżącym głosem do popełnionego grzechu a tłum skanduje brawo za odwagę…Nie ma czasu na oliwę…na dialog rozmowę…Ktoś mi powiedział niedawno ty tego nie rozumiesz …a ja cicho powiedziałem pewnie nie ale wiesz kocham te moje dziewczyny na zamku i inaczej nie mogę…Tak tak wszystko rozumię ale to z reguły walczy się potem , później bo sumienie nie potrafi tego podarować..nie potrafi ..sorry ale to wiem bo ludzie z tego mocno się oskarżają i nie potrafią absolutnie zapomnieć… im starsi tym gorzej…I po drugiej stronie ci dzisiaj wyśmiewani i konserwatywni kropla po kropli, życie po życiu głupi dla tego świata, uśmiech za uśmiechem i gest za gestem …cierpienie za cierpieniem..Ale są i ci z boku jak zawsze bez odwagi bojący sie wychylić bo tak lepiej z tłumem i tak jak wieje chorągiewka ..jak Nikodem po cichu w nocy dzwonią do księdza co mam zrobić ,jak zdobyć olej bo….Między innymi na zwykłej lekcji religii każdy z nas kiedyś uczył się Boga i tego jak czynić dobro..jak gromadzić oliwę w kaganku a tu słyszy sie wypisać z lekcji a co za to?Nauka płynąca z ulicy?Ale chyłkiem jednak trochę kościoła i kolęda no bo przecież komunia dziecka…bierzmowanie ślub no i oczywiście pogrzeb bo jak to bez księdza? Ludziom brak odwagi w tym ostatnim momencie pod bramą wesela by powiedzieć Bogu prosto w twarz nie wierzę Ciebie…nawet ci krewni kombinują by coś tam jeszcze temu zmarłemu wysłużyć…Dawno zabrakło już oliwy..zbiory porzucono już wiele lat temu…I może na końcu człowiek pomimo bogactwa stanie się zwykłym żebrakiem spod bramy wesela i będzie prosił o jedna kroplę i nic więcej…bo w naczyniu widać tylko puste dno…Czy znajdzie się ktoś kto pomoże wejść? Przeczytaj jeszcze raz przypowieść o ewangelijnych pannach a przejrzysz….znajdziesz odpowiedź….

mg

/kazanie na XXXII niedziele zwykłą św.Jakub Sośnicowice/

zdjęcie ks.Adam

Z praktyki duszpasterskiej wiem kiedy nie ma się już argumentów albo frustracja ze wszystkigo dobija chmur zaczyna się wieczny atak na Kościół Rzymskokatolicki tak było jest i będzie…Nie na islam ,protestantów czy judaizm ale na nasz Kościół ..Tak..tak uprzedzam nie jesteśmy bez błędów jako ludzie i trzeba nam się tu mocno uderzyć w serce..Chodzimy do spowiedzi, próbujemy coś naprawiać i nie wychodzi nam ale czemu tu jest winny Pan Bóg? Bo jest miłosierny i przebaczy nawet temu kto Go atakuje?I daje nam swojego Syna?Czego więcej?Czy zrobił komuś jakąś krzywdę?Możemy dyskutować z instytucjami ale z Bogiem?

Za każdym razem obrywa Stwórca..ludzie często przędą różne historie ale Jego się za wszystko atakuje…no tak bo tak naprawdę to kogo?Trzeba poszukać kogoś kto dzisiaj nie odpowie nie odda..trzeba nakręcać cała spiralę…I tak patrzę z boku na naszych chwiejnych katolików którzy dostali jakby wiatru w skrzydła by szukać nakładek określać się ale jak będzie potrzeba to przecież i Pan Bóg do nas się uśmiechnie a jak nie to coś napiszę na kościelnym murze i już…Prawdziwych katolików to nie złamie, niech nikt na to liczy…takich sytuacji w dziejach Kościoła było bez liku..Kościół dalej stoi tych innych już dawno nie ma…Z drugiej strony taki piszący musiał sięgnąć do dawno zapomnianej wiedzy religijnej aby nie popełnić tu herezji bo by wszyscy boki zrywali..

Drogi przyjacielu spod ostropskiego kościoła pewnie się teraz nakręcasz ilością lajków i planowaniem co jeszcze dalej napisać?Ile kościelnych murów chcesz jeszcze obsmarować? Nareszcie coś się dzieje a i jeszcze to klepanie po plecach ..jesteś wyjątkowy odważny bo nikt inny by tego nie zrobił tylko ty herosie z japońskiej kreskówki…

Posłuchaj co ci chce powiedzieć Matka którą namawiałeś do aborcji..

Życzę ci takiej wyjątkowej i kochanej mamy która jest zawsze obok..no tak ma swoje tysiące problemów i wątpliwości ale chce jak Ja ukochać swoje dziecko do końca..bez względu jakie jest…choć widzi jakie to trudne…

ps.Prawdziwi katolicy nie bójcie się…

mg

Nasz jak to mówimy zamek stoi pośrodku naszego urokliwego miasteczka. I jak każdy wie od dawna znajduje się tam Dom Pomocy Społecznej dla dziewcząt które my nazywamy księżniczkami bo przecież mieszkają na starym pałacu.No tak księżniczka to wyjątkowa pozycja i tu nie chodzi o wywyższanie się ale o całą aurę jaką wokół siebie wytwarza. Ma gest…poznać ją po tym jak się porusza nawet na wózku czy kulach…Ma swoje kolorowe stroje..Bardzo lubi przebywać wśród ludzi okazując każdemu wysłanemu uśmiechowi ogromną wdzięczność..i bywa że sama potrzebuje opieki. Taka zwykła księżniczka z naszego zamku…

Ponad 26 lat jestem blisko tego naszego sośnicowickiego Betlejem…Na korytarzu widać na fotografiach ich twarze bywa że niekiedy inne ale takie do ukochania …każda inna..próbująca pokazać kawałek siebie i swojego szczęścia.Jak na obrazkach ze znanych warowni gdzie na ścianie widać obrazy kiedyś tam mieszkających arystokratek. Za każdym zdjęciem jedna historia bywa że trudnego życia ..taka do przytulenia, popłakania się bo jak tak może być? I słynna jedynka z prawdziwymi księżniczkami które

które już leżą latami…tu Jezus rodzi się w bólu i cierpieniu ale i uśmiechu tych obok ..Wystarczy dotknąć dłonią policzka a za to nieziemski uśmiech tylko tyle i aż tyle…Niepełnosprawni ubogacają nasz szalony świat wbrew logice…Pozwalają odkryć w sobie zupełnie nowe pokłady/mama niepełnosprawnego Maćka proszę księdza nie wyobrażam sobie bez niego życia/ ..do czego potrafimy być zdolni i myślę że tak a nie na ulicy rodzi się niebo pośród nas i wcale nie trzeba go szukać daleko w chmurach.

Jezus przyjmuje każdego chorego …a jak ktoś nie daje rady to posyła kogoś kto mu potem pomoże..Ja tam zawsze uczę się niesamowitej pokory i pochylenia nad drugiem człowiekiem …

Wychodząc rano z plebanii widzę zapalone światła w oknach zamku..zaczyna się nasz i ich dzień…O ktoś tam macha zza szyby..macham z powrotem..budzą się księżniczki i …powinna także nasza miłość…

ps.Wszystkich sceptyków zapraszam na zamek kiedy minie pandemia..obiecuję że kiedy opuścisz to miejsce staniesz się innym człowiekiem.

mg

Tak naprawdę nikt z nas chyba nie lubi różnego typu nakazów i zakazów. I wiemy że z jednej strony ograniczają ale z drugiej potrafią także porządkować nasze codzienne życie. Bywa że niekiedy wręcz biblijnie zgrzytamy zębami kiedy trzeba zrobić to czy tamto…Każdy Żyd musiał mocować się z 248 nakazami i 365 zakazami/tak na każdy dzień coś/ ale chyba jakoś regulowało to codziennie pielgrzymowanie.

I dla nas znalazły się przykazania a wśród nich mówiąc po grecku megale czyli największe miłości Boga,bliźniego i siebie samego…Tu pojawiło się to jedno z najczęściej powtarzanych słów…Dzisiaj świat chce i woła o miłość bo nigdy jej za dużo…

Tęskni człowiek do prawdziwej miłości ..dość ma tej sztucznej..na pokaz ..i serialowej. A i w domu jakieś resztki walają sie po kątach ..albo w ogóle już nie ma nic …wypaliło się do cna.

Miłość potrafi być sponiewierana i podeptana..ale i pochłaniana w ogromnych ilościach z TV i nawet człowiek sobie nad jakimś romansem łezkę uroni..a sam? Nie może jej z siebie za nic wykrzesać. Dzieci gdzieś tam z boku błagają zauważ mnie..popatrz ja tu jestem dla ciebie…czy jesteś ze mnie dumny?Nic zero…Bliska osoba błaga wzrokiem i słowem popatrz jestem tu już tyle lat zauważ to…nic zero reakcji. Emocje uczucia tylko dla wybranych…nic ponadto…

Mamy problem z tym przykazaniem..bywa ciężkie jak krzyż ..ponad ludzkie siły.

Ile razy człowiek też i włożył w to przykazanie wiele i nic z tego nie wyszło?Wiara przeleciała wiatrem przez palce i ten drugi obok też..a przecież i samego siebie za bardzo nie lubię..Moje kompleksy mnie dobijają/oj szczególnie żeńska część ludzkości/.

A potem słuchało się w kazaniu jak to trzeba być dobrym jak chleb i chciał człowiek tak zrobić a inni to wykorzystali i zjedli całego i jeszcze obgadali a potem wołali jeszcze…

Kochać Boga?

No tak po przeżytych rekolekcjach ,kazaniu czy śmierci kogoś bliskiego oczywiście miało być inaczej..Jak wygląda moja modlitwa? Moja msza św.?Czy potrafię Mu zaufać? Mam pragnąć Bożej miłości tak do końca….

Młoda dziewczyna poszła kiedyś na spotkanie ze swoim ukochanym. Po drodze spotkała modlącego sie pustelnika ale go nie pozdrowiła. Ten zbulwersowany takim postępowaniem postanowił z nią porozmawiać kiedy będzie wracać. Dziewczyno jakie ty masz grzechy że nawet na mnie spojrzałaś kiedy się modliłem? A co to jest modlitwa?Zapytała..To rozmowa z Bogiem..Przykro mi ale ja nic nie wiem o Bogu i modlitwie..Biegłam do mojego ukochanego i tylko o nim myślałam i nie było w mojej głowie miejsca na nic innego. Nie widziałam jak się modlisz..ale jak ty mogłeś mnie widzieć skoro rozmawiałeś z Bogiem?

Dać Mu wszystko bez rozglądania się…

A bliźni?

Jak go kochać skoro wali się w niego jak w bęben ciche i wieczne oskarżenia i to bez przerwy i namysłu…Ciągle powtarzane jako najświeższy news i już nawet u ciotki na urodzinach mówią słowami znanej piosenki ale to już było..Proszę księdza wszystkim wybaczę ale sąsiadom nie…ksiądz dobrodziej rozumie im nie..są tacy wredni…Tysiące mniejszych lub większych przeszkód by dać temu drugiemu szansę na zaistnienie w twoim życiu…Dokładnie to wszystko znamy…

Ciągle nam trzeba dorastać do tego przykazania. Miłość pozostanie zawsze wyruszeniem w drogę w kierunku Boga człowieka i samego siebie…Zawsze będzie potrzebowała dobrego słowa gestu i życzliwości ..I nie wolno zaniechać miłości nawet jak jest ponad siły…trzeba w nią uwierzyć nawet wbrew sobie..zawsze gdzieś się przynajmniej tli…

mg

/kazanie na XXX niedzielę zwykłą rok A św.Jakub Sośnicowice/

Czas przeżywanej pandemii zweryfikował trochę w naszej świadomości różnego typu spotkania, bale i uczty. Wprowadzono reżim sanitarny a z nim obowiązkowe maseczki, dobrze by mieć w torebce czy kieszeni środek dezynfekujący , limit osób i oczywiście odległości. My wolni ludzie nie jesteśmy absolutnie przyzwyczajeni do takich restrykcji ale wobec dzisiaj podanej liczby zakażonych to nie ma co protestować trzeba temu po prostu się poddać.

W przypowieści o królewskiej uczcie niemałą rolę odgrywają drzwi przez które wchodzimy aby celebrować zastawiony dla nas stół.

Dla wierzących to będą bramy każdego kościoła. Wchodzimy niekiedy nawet nie wycierając dobrze butów na ucztę którą przygotował sam Bóg. Tu bowiem przeżywamy najważniejsze wydarzenia z naszego życia od jego początku po koniec. To może parę obrazków jak to nasze przeżywanie wygląda…

Ślub, zawieranie małżeństwa to jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu także i pod względem logistycznym. Wymarzona sukienka i dopasowany garnitur, wystrój kościoła z wyłożonymi chusteczkami do ocierania łez, oprawa muzyczna, lista gości i to jak ich usadowić bo przecież wiadomo że ten koło tego absolutnie nie może siedzieć…I bywa że i zawierający małżeństwo pomimo przygotowania nie bardzo wiedzą co się tu dzieje, co celebrują..Oczywiście nie dotyczy to ogółu ale bywa coraz częściej…Fasada i nic więcej…

Ale tymi samymi drzwiami wchodzi wiecznie sfrustrowany katolik pytający ciągle a po co to wszystko?Nie można prościej? W banku robi dokładnie wszystko według instrukcji no tu chodzi o mamonę ale w kościele przecież musi być luz i tyle…

Opowiadał pewnie kapłan jak komuś musiał odmówić rozgrzeszenia. Czego to się nie nasłuchał…Dzisiaj księże kochany nie ma czasu na pobożność..robota i jeszcze raz robota..Niech mi ksiądz tu podpisze i po problemie a zresztą niech się w ogóle wielebny cieszy że tu przyszedłem….Parada!

I próbuje potem człowiek jakoś ratować sytuację ale cóż z tego skoro ten po drugiej stronie i tak wie lepiej …i zawsze ma rację.

Chrystus woła każdego z nas na swoją ucztę… W skrzynce na listy mamy zaproszenie które wypisuje własnymi rękami prosząc byśmy nie zawiedli…I co potem dzieje się z tym zaproszeniem…

Można je zwykle zlekceważyć nawet nie otwierając koperty. Nie chce mi się i tyle co będę się tłumaczył.

Ktoś inny zaraz pomiął papier i wrzucił do kosza. Nie dla mnie te zebrania..Do Niego?Nigdy…

Inni przybyli chętnie ..Z szafy powyciągali najlepsze ubrania..mężczyźni założyli krawaty. A do ręki jeszcze mały prezent ot tak dla swojego Króla niech się ucieszy…

I potem ci współcześni kombinatorzy którym kolejny raz udało się wśliznąć..trzeba skorzystać skoro zabawa i jedzenie są za darmo.

Nigdy nic nie dali od siebie zawsze udało im się gdzieś wjechać conajmniej na plecach innych. Prezent?Szata godowa?Krawat? A przestań dzisiaj liczy się tylko spryt i cwaniactwo…

A Pan zachęca nas dzisiaj do uczciwego podjęcia jego zaproszenia. Bóg chce byśmy za Nim zatęsknili ..Nie chce podpisanych kartek i tego całego blichtru chce naszej tęsknoty do NIego która zawsze ubiera się w najpiękniejszą szatę godową…Wyłapania wśród tysięcy głosów właśnie Jego bo to pozwala na otwarcie ciasnych horyzontów..I woła każdego kto przechodzi obok i zaprasza aby w sakramencie pokuty i zwykłym przepraszam obmyć godową szatę tę którą mamy od naszego chrztu. I nawet największy grzesznik ma zawsze szansę na jego miłosierdzie..a potem..a potem będzie sam usługiwał przy stole i nawet ocierał płynące ze szczęścia albo żalu ludzkie łzy.

I przeminą wszystkie nasze szyldy, klamory, stragany, auta ,domy i pola …zostanie z tego tylko marny proch.

I staniemy tak przed drzwiami i Pan obejrzy naszą szatę tak nitka po nitce /przypominam chodzi o chrzcielną/ ..i .oby była wtedy jak najbardziej czysta…bo inaczej…biada, strach i zgrzytanie zębów..

ps.Nie zapomnij zabrać też i krawata…może się przydać..

mg

/kazanie na XXVIII niedzielę u św.Jakuba Sośnicowice 11.10.2020/

Pewnie każdy z nas będąc na południu Europy albo nad Renem zachwycił się przepiękną i bogatą winnicą. Równe rzędy rosnących winnych latorośli…obrzmiałe czerwonymi albo zielonymi gronami. Gotowe do wydania na świat wina…tworzące gęste, cieniste altany. Ilu tu pracy ogrodnika ..ile trudu wykonanego by później z małego grona smakować wyjątkowy napój. A kuleczki rano jakby zmarznięte i zimne… południem gorące od słońca potrafią ogrzać spracowane dłonie…

Mistyka średniowiecza chętnie nawiązywała do obrazu tłoczni wina. Tam bowiem z winnych gron toczono w cierpieniu i bólu wino które później na ołtarzu stawało się Pańską Krwią. Ból bo wymagało zgniecenia, totalnego wyniszczenia podobnego do męki i cierpienia na krzyżu naszego Pana Jezusa Chrystusa.

To tak jak rodzi się wino to tak i rodziło się nasze zbawienie…

Przypowieść o niedobrych dzierżawcach jest tekstem w którym czuć i widać ślady smutnych oczu , zawodu i bólu, setki niepotrzebnych słów i zachowań…

No tak winnica to najpierw Izrael który Bóg tak bardzo umiłował a ten Go potem odrzucił….To jego Kościół niejednokrotnie kulawy i poraniony grzechani swoich wiernych a na końcu winnica ma twarz każdego z nas.

I jest ten niebieski Gospodarz Ojciec rodziny bo tak Go można nazwać. Założył winnicę myśląc nie tylko o swoim dobrobycie ale i swoich dzieciach które potem miały z niej korzystać. Taka cicha stabilizacja gdzie wszystko sobie rośnie, ludzie pracują a potem liczy się zysk. A tu niegodziwi dzierżawcy wszystko przewrócili do góry nogami. Oszukują, kradną a nawet zabijają ..i trzeba by w tym momencie zawołać policję wojsko a On?

/Tak trochę jak w życiu kiedy ludzie inwestują na przykład w swoje dzieci ciesząc się że na starość ich przygarną i szczęśliwie w ich gronie dożyją swojego odejścia. A tu? Dawali z siebie wszystko..środki finansowe..zawozili do stół wszelakich …organizowali wakacje a na końcu dziecko i tak odwróciło się do nich plecami albo po prostu było im wstyd za ich postępowanie.

Prawdziwa ruina misternie budowanej winnicy…nic nie zostało. Wszystko zostało przehulane dosłownie i w przenośni..płacz i zgrzytanie zębów/

Odpowiadał coraz większą hojnością..posłał nawet swojego Syna.

Na fresku Fra Angelica siedzi Jezus i ma oczy przewiązane przepaską. Obok ludzie i narzędzia jego męki. Widać głowę jednego z nich jak dalej opluwa Zbawiciela i szydzi …Ale nasz Pan nic nie widzi ma oczy zasłonięte..Nie odpowie złem na zło…

I boli z miłością to Jezusowe Serce …Czy można w takim momencie współczuć samemu Bogu? Daje wszystko a jest odrzucony bo mi się nie chce, a i ksiądz jakoś mi nie pasuje, a właściwie po co to wszystko trzeba żyć pełną parą. A Bóg?Ciągle czeka pod bramą winnicy z wysoką podniesioną dłonią gotową w każdej chwili do zapukania ..prosi jak żebrak aby Mu otworzyć…

I jest tak potem że ktoś wreszcie otwiera przez dobrą rozmowę, lekturę ,bywa że i tragedię i żałuje dlaczego tak późno?

Czy spotkałem kiedyś w swoim życiu. ludzi podobnych do owych dzierżawców? Niektórych widziałem w TV ,o innych czytałem ale i osobiście poznałem kogoś nie widział sensu w otwarciu drzwi. I był to jego wybór …taki do końca choć potem i tak rodzina wybłagała jakiś chrześcijański pochówek bo co to ludzie powiedzą…I tak to co najważniejsze rozegrało się wcześniej przy niebieskiej bramie i to tylko Bogu jest wiadome i nam osądzać…Ale ile razy chciałem podać rękę tonącemu i nic..po prostu nic…Moja ,jego i rodziny porażka szczególnie kiedy można było przyjść z posługą sakramentalną. Pytanie o sakramenty św. w życiu człowieka staje się coraz trudniejsze..rok..dwa lata nie wiem nawet kiedy …A przecież pukał coraz głośniej szczególnie jeżeli ktoś chorował…

Ale Bóg jest niepoprawnym optymistą i dalej będzie pukał…nawet jak nam to będzie przeszkadzało…Jego miłość i miłosierdzie jest ponad wszystko..nawet gdybyśmy na końcu przynieśli tylko jedno czerwone grono z naszej winnicy… a na etykiecie trudno byłoby rozpoznać rysy naszej twarzy..

mg

/XXVII niedziela zwykła…1.10.2020 kazanie u św.Jakuba Sośnicowice/

Cyprian Kamil Norwid

Pielgrzym

Nad stanami jest stanów-stan

Jako wieża nad płaskie domy

Stercząca w chmury

Wy myślicie, że i ja nie Pan

Dlatego , że dom mój ruchomy

Z wielbłądziej skóry…

Przecież ja aż w niebie łonie trwam

Gdy ono duszę mą porywa

Jak piramidę!

Przecież i ja ziemi tyle mam,

Ile jej stopa ma pokrywa,

Dopokąd idę!…

Kolejny obok Grety pomysł przelewania liter na FB szpalty to próba zainteresowania zwykłą albo niezwykłą poezją i tego co miał autor na myśli. Tego oczywiście nigdy się nie dowiemy bo trzeba by go zaprosić do jednego z licznych programów telewizyjnych czy radiowych a w niektórych przypadkach możliwość zgłębienia tematu pozostanie dla nas zadaniem na życie po…Oczywiście o ile będzie nas to jeszcze interesowało….

Pisanie powieści i wylewanie z siebie ton wyobraźni przekutej na litery pozostanie zawsze znojnym trudem realizowanym w zaciszu błyszczącego ekraniu komputera albo zwykłej kartki. Tam jednak zawsze trzeba dużo i dużo …Poezja jest bardziej finezyjna , wiotka nie taka gadatliwa ,wymagająca karkołomnych konstrukcji myślowych które niekiedy zahaczają o zwykły pożar w okolicy tylniej części głowy. Wymaga innego spojrzenia..remanentu swojej wyobraźni…ale finał bywa i taki że ręce sobie klaszczą po cichu sobie samemu…Nie nie proszę to dobrze zrozumieć nie z pychy ale zgrabnie wykonanego dzieła rzemieślnika słowa..Tak pewnie myśli Sorcinelli kiedy uszyje papieżowi ornat albo Basta kiedy spod rąk wymkną mu się wspaniale zrobione buty..albo tekst napisze się taki z głowy a tu ktoś powie och i ach…

Dzisiaj jako roztrzepany generalnie człowiek coś tam piszący na FB nie obiecuje żadnej regularności ..jak mi coś wpadnie takiego extra to wracam wtedy szybko ..ale żadnej regularności/zresztą tu wszystko można sobie samemu modelować i wycinać… aj jak dobrze/

I dzisiaj Norwid jeden z najwybitniejszych ale i trudnych poetów polskiej niwy literackiej. Wiersz mi bliski wszak i mój dom ze skóry wielbłądziej. Ludzki los przedstawił w formie doli zwykłego pielgrzyma. No i tak przecież jest ..ile to lat pielgrzymujemy do celu? Dziesiąt a niekiedy i mniej ale to stan ludzkiego powołania i życia godnego” jako wieża nad płaskie domy”. Z głową w chmurach? Chyba tak jest łatwiej niż być tylko schylonym i patrzeć na ziemię. Potrzebujemy tej chmury aby oderwać się trochę od ziemi…pomarzyć bo marzenia i czekanie nadaje ludzkiemu pielgrzymowaniu sens. I to nic że dzisiaj ” dom mój ruchomy” …dążę do domu który będzie stał na mocnym fundamencie na zawsze. Nie gorszy od innych postawionych na stałe…choć przecież tylko jestem pielgrzymem ja ale i każdy obok…I potrzebuję pokarmu na drogę i oparcia dlatego pozwalam aby niebo porwało mnie tak wysoko..ponad szpicę piramidy…I czuję i bywa że tak jest i wtedy kiedy droga wije się przede mną trawiastą równiną jak i wtedy kiedy pojawiają się niełatwe podejścia. Jestem jednak szczęśliwy i doceniam to co mam ,tyle ziemi ile jest pod moimi stopami, ale idę…idę i to jest cel mojego pielgrzymowania by kiedyś dotrzeć ponad chmury.

Czy Norwid tak rozumiał swój wiersz?Nie wiem …Dla mnie pozostanie kimś wyjątkowym bo uświadomił mi kolejny raz kim jestem i dokąd podążam..Jak kruche jest moje życie ale odczytywane w świetle wielkich słów może być inne pełne marzeń z głową w chmurach…no tak ale.. Dopokąd idę…

mg