Prawie każdy z nas dokładnie wie co kryje pod słowami zamieszczonymi w tytule. Tak to firmy ,których kurierzy od wczesnego rana uwijają się ,aby rozwieźć powierzone przesyłki.

Każdy z nas wie jak to działa. Stoi sympatyczny kurier przed drzwiami z paczką w dłoni i prosi o podpis. To moment także naszych wyczekiwanych śledzeniem emocji co przyjdzie?Czy takie jak na zdjęciu..a potem albo radość albo płacz i pakowanie zwrotu i znowu kurier i tak dalej.

A w jaki sposób my otrzymujemy kolejne bodźce do tego, by lepiej wierzyć?Jak do nas dociera Dobra Nowina?Czy musimy podpisywać jakieś druki przy drzwiach?

Na pewno wzruszają szeregi 72 uczniów których Pan wyznaczył ,by ruszyli na Boży łan..jak ci kurierzy w swoich charakterystycznych mundurach. Nie znamy ich imion, nie wiemy kim byli ale to im Pan zawierzył sianie ziarna. Mniej lub bardziej święci, tacy nasi którzy podjęli się tego zadania. Wśród nich nasi rodzice, dziadkowie, bliscy …którzy uczyli nas poznawać prawdy wiary. Na drogę otrzymali kilka dobrych rad, to tak jak mama kiedy dziecko wyruszało na swoje drogi mówiła co robić a czego unikać.

Bądź dobry i łagodny tylko będziesz w stanie zaprosić drugiego do wiary. Ten drugi chce zobaczyć jak wygląda wiara w praktyce,

słów ma ci już dosyć. Chce przykładu i dobroci…

Żadnych dodatkowych bagaży bo to początek ułożonego życia,

które dla głoszenia Słowa może stać się przeszkodą .

I pieniędzy i trzosa bo wartości i autorytetu nie kupuję się za monety.

I laski nie brać bo trzeba do siebie dopuścic innych, którzy mogą. stać się dla nas oparciem w wędrówce….

I nie pozdrawiać nawet bo to może stać się początkiem niekończącego się gadania.

Posłani wypełniając misję na pewno natkną się na watahy wilków które tylko czekają na moment nieuwagi, braku czujności ,aby

zaatakować swoje ofiary. Tak jest prawie codziennie na wielu portalach kiedy głównie atakuje się Kościół katolicki zostawiając muzułmanów, protestantów i Świadków Jehowy w błogim spokoju. Może dlatego że my takie owieczki?A wilki to wiadomo co…Ale Jezus wyposażył swoich uczniów w dziwną broń..po prostu nas rozbroił…Stanąć nawet przed watahą tak jak On bez niczego…Każdą broń zostawić w domu. Zrobić wszystko, by nawet ocalić wilki i uważać by się samemu nim nie stać.

Trzeba się nam przyznać ,że i my potrafimy pokazać wilcze kły i to wyjątkowo i za to Boga, człowieka trzeba nam przepraszać.

i jeszcze pomalowane pazury…

W końcu jednak wszyscy zostaniemy pocieszeni i to w Jerozolimie rozraduje się nasze serce….

No cóż od jutra kolejne paczki dobrych uczynków i słów zobaczymy przy naszych drzwiach…Tym razem trzeba będzie je pozbierać i dostarczyć do tych, którzy tego potrzebują…

Ja wsiadam do furgonetki .prawie pełna…. no to w drogę. O godzinie 6 ruszam w drogę…

To policzę no tak pięć palców na jednej dłoni i obok siostra dłoń ta bliźniaczka -jak Tomasz Didymos/bliźniak/ z Ewangelii -dokładnie też pięć.

Moje dłonie, palce tak ważne każdego dnia od znaku krzyża po każdą wykonywaną czynność. I bywa ,że przybliżam je do twarzy cicho dziękując…za każdy ruch, sprawność, pomoc ..wszystko.

Czytam w dzienniczku św.Faustyny o niezwykłym spotkaniu. Po ślubach wieczystych przechodziła korytarzem i nagle zauważyła Jezusa….innego, skatowanego, wyniszczonego, obitego.

“Spójrz kogoś poślubiła” a ona przyglądała Mu się z zachwytem.

I poruszone było Jezusowe Serce, że patrzyła na Niego z taką miłością.

Bywają chwile i w naszym życiu, że czujemy się poranieni tak jak apostołowie z kart Pisma. Tak, tak chcemy być za zamkniętymi drzwiami, nikomu nie otwierać, z nikim nie rozmawiać. Pragnie człowiek tylko jednego ciszy i niczego więcej. Bywa tak szczególnie wtedy kiedy tracimy kogoś bliskiego..śmierć?Ktoś podziękował ,wstał od stołu i poszedł rujnując całe dalsze życie.

Takie ludzkie trzęsienie ziemi, ale wtedy właśnie wtedy przychodzi On. Jest Go pełno tam gdzie ludzie cierpią, opowiadają o swoim trudnym życiu..tam zawsze przychodzi

Zmartwychwstały. Pokój wam ..popatrzcie moje rany dają wam nadzieję i miłosierdzie.

Podnieś swój palec…słyszę jego łagodny głos. Znam ten głos dobrze. To prośba kogoś kto jest moim Przyjacielem. I stoję w tej kolejce do ran..moja spowiedź i nawrócenie niekoniecznie wywróciło moje życie do góry nogami. Ciągle daleko do ideału.

Może trzeba zapłakać Piotrowymi łzami?Wstydzić się czerwonych policzków? Kiedyś pomagało…

Pierwszym jednak w kolejce zawsze pozostanie Tomasz, który stał się na zawsze przykładem człowieka poszukującego i wątpiącego.

No bo tak jest jak dzieci wszystko trzeba najpierw złapać w dłonie potem podnieść do ust i powąchać a na końcu może nawet i spróbować jak smakuje. A wystarczyło przecież prosto..

ale tacy jesteśmy nim dojdziemy do sedna…

W końcu Tomasz jak i każdy z nas poddaje się i mówi Mój Bóg Mój Pan często na kolanach które zgięło życie. Zachowaj to słowo Mój dzisiaj tak ważne. On jest cząstką mnie a ja Jego, Mój jak oddech i śmierć.

Muniek Staszczyk kiedyś powiedział”Jezus Chrystus, Bóg mówiąc po ludzku to naprawdę nasz najlepszy kumpel…Nie wstydzę się przyznać do wiary która jest wymagająca kiedy dzisiaj na pierwszym miejscu przyjemności i szmal…Tak patrzę na świat to najbardziej prześladowani to myśliwi, palacze i katolicy.

Dzisiaj być katolikiem to obciach”

Dla mnie..może i dla Ciebie to duma należeć do fantastycznej wspólnoty którą jest mój Kościół. Tak, tak już odpowiadam wszystkim tym którzy w tej chwili podnieśli rękę do góry ..nie jest pozbawiony słabości i grzechu .I za to się wstydzimy i próbujemy jakoś to nadrobić lepiej lub gorzej…no ale cóż kto bez grzechu niech pierwszy rzuci kamieniem. Trwajmy w tej wspólnocie, naszym Domu od naszego urodzenia po nasze odejście gdyż nic lepszego nam w życiu nie mogło przydarzyć. A to że psy szczekają…ważne, że Karawana idzie dalej. W końcu pies musi szczekać bo taka jest jego rola….

Każdy z nas od czasu do czasu, mniej lub bardziej ochoczo bierze udział w jakimś spotkaniu przy stole.Rodzajów tych wspólnych nasiadówek ci bez liku począwszy od urodzin u ciotki po wystawne przyjęcie weselne/z traktorem w roli głównej i 500 osobami w tle haha/. Formuła, tradycja takich spotkań ma całą historię. Dzisiaj często siadamy na wyznaczonym miejscu gdzie króluje kartka z naszym imieniem i nazwiskiem. Wszystko jest dobierane według tajemniczego klucza, który pozostaje słodką tajemnicą gospodarza. Tylko on wie kto, z kim i jak…tak zwana miłość bliźniego w codziennym wydaniu.

W starożytności panowały sztywne reguły. Głównie przy stole zasiadali faceci i to w pozycji pół leżącej..reszta mogła sobie pójść do innego pomieszczenia i stołu. Takie było wtedy równouprawnienie i już…Oczywiście jak zawsze gospodarz rozdawał kartki z numerkami gdzie kto siedzi albo bardziej będzie leżał…

I na takiej uczcie spotykamy dzisiaj naszego Pana. Próbuje zwrócić uwagę tym, którzy nie bacząc na wyznaczone miejsce pozamieniali kartki, tak po cichu ,by nikt nie zauważył.

Nareszcie trochę bliżej góry, centrali..tylko tam można zaczerpnąć atmosfery wielkiego świata. Na chwilę się nawet zapomnieć…To tu jest źródło bogactwa wszystkiego, tu można skąpać się w licznych spojrzeniach, które być może wreszcie zauważą kosmetyczne zmiany tu i tam. Błysnąć miłym słowa, rzucić żartem, pochlebstwem..a nuż to sobie ktoś kiedyś przypomni…aj.

Dbamy o swój wizerunek. Chcemy by ludzie o nas dobrze mówili.

Niekiedy sami podkręcamy gitarę a to zrobiłem , a tam się podzieliłem a takie mam teraz auto. Pycha leje się jak ostatni deszcz za oknem. W imię wizerunku gubimy kogoś wyjątkowego SIEBIE…Nie tędy prowadzi droga do królestwa.

Pan przewraca to dzisiaj wszystko do góry nogami. Sam nigdy nie wstydził się ostatniego miejsca, uniżył się, obmywał rany, podawał do stołu..zawsze podkreślał jak ważne jest ostatnie miejsce.

I nam podpowiada nie pchaj się na świecznik..tam Mnie nigdy nie zobaczysz. Więcej każe zaprosić tych wszystkich , którzy się teraz źle mają. To prawda w ten sposób odkrywamy zupełnie nowe przestrzenie. Mamy doświadczenie Ukraińców , którzy przebywali pośród nas. Przecież kiedyś nawet swoich tak nie przyjmowaliśmy a tu?Daj drugiemu serce a wszystko wróci do ciebie pomnożone przez dwa…

Tak zasiadamy dzisiaj wszyscy przy jednym stole…święci i grzesznicy, lepsi i gorsi, mniej lub bardziej pokorni.I może z ciężkim sercem wybieramy te ostatnie miejsca, które z reguły świecą pustkami. Nikt nie chce być ostatni…dlatego łokcie spryt i bezczelność.

Ale każdemu z nas kiedyś odbiła woda sodowa..szczególnie jak się coś udało i popłynęła słodycz i lukier na nasze życie.

Pisze ks.Marcin Gajda

Codziennie uczę się pokory i nie wychodzi…Trzymam się obydwiema rękami tego ostatniego krzesła…Proszę talerz zostaw tam na końcu..i miskę na zupę też…Dopóki mam siłę sam będę podchodził, chyba że…ucz mnie prawdziwej pokory…błagam.

“Ale ja proszę bardzo o okazanie zaświadczenia” to słowa, zdanie dzisiaj dosyć popularne. Wszystko trzeba udowadniać albo na papierze albo nowocześniej aplikacją w telefonie. Dawniej wystarczyło z reguły słowo i było..dzisiaj wszystko musi być na papierze, mało komu się wierzy, bo i życie nas już tego nauczyło.

Niekiedy wystarczy jeszcze słowo w kancelarii parafialnej choć zdaję sobie sprawę, że niejednokrotnie zostałem wyprowadzony na manowce ..nic nie było prawdą. Bywa, że jednak i nawet tu trzeba będzie podpisanego papierka. Musimy kodować w naszej pamięci nasze pesele i nipy, okazywać zaświadczenia o przebytym szczepieniu. I tak naprawdę w tym ciągu cyferek zawartych zostało wiele wiadomości z naszego życia.

A co legitymuje nas jako chrześcijan?Poprawnie wyrecytowane 10 przykazań/warto spróbować/? Dobrze, uczciwie zrobiony znak krzyża? Albo może to że mogę zostać chrzestnym/to dzisiaj jest prawdziwe osiągnięcie kiedy ktoś może przyjąć taką godność, bywa że dzieci mają już tylko jednego chrzestnego bo drugiego

po prostu już nie da się znaleźć/.

Bywa,że z wyej wymienionego zostały już` tylko zgliszcza i ruiny

potem zostaje jeszcze tylko jakoś wytupać ten katolicki pogrzeb i to byłoby na tyle…

Jezus dzisiaj daje Nowe Przykazanie..znak naszej wiary, miłości Boga, bliźniego i siebie samego. Potrzebujemy tego nowego

bo rozpadają się małżeństwa, coraz więcej depresji, nałogów, ucieczki w samotność a wszystko dlatego ,że ktoś nie siedzi obok i nie trzyma nas za rękę.

Inne niż to stare, lepsze ciągle widzące Boga i dobro.

W życiu jednak nie ma nic za darmo zapłacimy dzisiaj albo jutro dlatego nasze zaangażowanie, heroizm, uniżenie i pokora…To cena za nowe przykazanie…

I tęskni czlowiek do prawdziwej miłości. Nie tej na pokaz i z serialu , ale prawdziwej.

Miłość potrafi być sponiewierana i podeptana. Jej resztki gdzieś tam jeszcze walają się po mieszkaniu albo wypaliła się do cna.

I łezkę uroni człowiek na serialu czy filmie ,ale sam? Nic..po prostu nic…Dzieci współmałżonek błagają wzrokiem o zainteresowanie..popatrz na mnie jak dzisiaj ładnie wyglądam , bo mi to już w pracy ktoś dzisiaj powiedział a ty?Zauważ mnie…powiedz coś…powiedz, że jesteś troszeczkę dumny ze mnie.. proszę powiedz…Nic..zero..emocje uczucia tylko dla innych, wybranych. Wy już przegraliście..masakra!

Mamy problem z ta naszą miłością.Ile razy człowiek dał z siebie wszystko i nic…a potem jeszcze ksiądz na kazaniu mówił, by być dobrym jak chleb i chciał to człowiek zrobić ,a inni to wykorzystali, zjedli całego, obgadali i wołali jeszcze…

Bóg?

No tak po śmierci kogoś bliskiego,internetowym kazaniu znanego kapłana czy rekolekcjach..ale potem? Zawołam Cię Boże…

Bliźni?

No jak kochać takiego słabego i oblepionego brudem tego świata o słabych łokciach? My jesteśmy fajni , złego słowa by człowiek nie powiedział ale wybaczyć no nie….nigdy tym politykom i tym co mają więcej i sąsiadce z drugiego piętra też…

Po wyjściu Judasza tak rozpoczyna się Ewangelia 5 niedzieli wielkanocnej. Jezus nie zatrzymał Judasza, nie błagał go by tego nie robił, nie chciał by został z nimi..Klamka zapadła nadejdzie czas Wielkiego Piątku..na pewno umrze.Nie pokazuje trwogi i strachu ale daje swoim uczniom nowe przykazanie jako dar na drogę.

Hmm to przecież i my od czasu do czasu mamy w sobie takiego małego zdrajcę kiedy w grzechu z hukiem zamykamy za sobą drzwi. Potem zdradzam, oskarżam, kombinuję..i dopiero kiedy odkrywam go w sobie płaczę…A wtedy siada przy Bóg z Apokalipsy i zbiera moje łzy i je wyciera…Nie zostawia samego dalej przychodzi w Komunii..nie odwraca się i nigdy nie zamyka drzwi.

W francuskim kościele św.marii Magdaleny w Vezelay na romańskim kapitelu jest scena kiedy Judasz się wiesza. Obok zaraz pojawia się P.Jezus ,który go odcina i jak Dobry Pasterz bierze na swoje ramiona.

Zamykam oczy..nie wiem co powiedzieć..duszę się łzami ..jest mi tak cholernie* przykro….

Hallo czytacie mnie? Tak?Dobrze rozpoznajecie litery?No cóż wydaje mi się, że FB dobrze działa. Poza tym wiecie kto do Was pisze?Rozpoznajecie mnie? Po słowach tym razem nie głosie..

To tak na marginesie biblijnych tekstów o Dobrym Pasterzu/Pan Jezus/ i Jego owczarni.

My starsi wiemy jak z wiekiem słabną nasze zmysły i gorzej się słyszy i widzi a i z chodzeniem bywają problemy. Czas robi swoje dlatego od pewnego momentu człowiek za wszystko musi więcej płacić…czy mu się to podoba czy nie. Wszyscy należymy do Chrystusowej owczarni…i to napawa nas dumą , ale i daje nadzieję bycia blisko Pana. Któż z nas nie lubi zanurzyć swojej dłoni w gęstej wełnie w przytulanej owcy? Sama w sobie ma tyle uroku i ciepła…choć podobnie jak my lubi chodzić swoimi drogami. Potem nasz Pan jak w przypowieści musi jej szukać w gęstych niejednokrotnie zaroślach. Każda owca potrzebuje jednak ochrony.

Mam przed oczami tłumy uciekających przed wojną Ukraińców.

Nasza Ormianka powiedziała”Nie chcę , by moje dzieci i wnuki oglądały wojnę i słuchały wybuchów spadających bomb”. Ludzie nie mogą żyć w ciągłym strachu, szukają bezpiecznego miejsca gdzie nikt im nie zrobi krzywdy. Widzimy te rozdzierające serce obrazki…samotny człowiek na przystanku, pod jakąś wiatą czeka na jakikolwiek transport. Może przyjedzie coś?Albo będzie miejsce wolne w samochodzie?Nasza Mama opowiadała jak uciekała przed wojną. Miała wtedy 16 lat. Siedziała zupełnie sama w majowy wieczór na dworcu w Prudniku. Było jakoś dziwnie straszno…Modliła się wtedy do Matki Bożej i naraz podeszła do niej kobieta i powiedziała “Chodź zabiorę cię do domu , bo jak tu zostaniesz to stanie ci się coś złego”

Pisząc patrzę na farskie podwórko a tam dzieci naszych Ormian sobie biegają a rodzice uśmiechnięci patrzą na ich zabawę. Nasza sośnicowicka owczarnia….

Szukamy pomocy i czegoś trwałego. Jezus dzisiaj mówi do nas

“Nikt nie wyrwie ich z Mojej ręki”. Słowa, które napawają ogromną nadzieją…Mamy miejsce w Jego dłoniach. hebrajski świat zna dwa ułożenia dłoni/jak i my zresztą/:

kaf-to dłoń otwarta,przyjazna, dająca, prosząca,

jad- ręka zamknięta,skryta,nieufna, w kieszeni ,skryta